Dromen

Paul, Henriette en de kinderen komen langs. Paul is fysiotherapeut en Henriette werkt als verpleegkundige in het Dijkzigt. We praten uiteraard veel en luisteren goed. We zien het dan ook weer eens van een andere kant. Jet en Coen zorgen voor de afleiding. Ook uiteraard het dagelijkse bezoekje van Jan en Christien. Een vraagje en een opbeurend woordje.

Vandaag een wat mindere dag voor Mark. Het lag deze keer niet aan Feyenoord, want die wonnen met 3-1. Nee, men is drie kwartier bezig geweest om de hechtingen uit zijn rug te halen. Dit heeft hem veel pijn gedaan en werkte eigenlijk de hele dag door. Gelukkig ging het niet ten koste van zijn eetlust. Wel schoot het stoelzitten er bij in. Nadat hij in zijn stoel was gezet trok hij wit weg en had veel pijn. Vlug terug in bed en benen omhoog. De kleur kwam terug en de stoel hebben we maar gelaten voor wat die was.

Dan het bezoek van Dennis, Julia en de kleine Casper. Dat was gezellig. Even wat andere gezichten de grapjes van Dennis, de ondeugd van Casper en het luisterend oor van Julia.. Mark heeft hartelijk gelachen en dacht aan de nachten die hij met de vastenavond bij hen sliep. De pijn was even weg.















Ook klaagt Mark over pijn in zijn linker voet, hoewel hij het niet goed kan omschrijven, is er wel wat. Je vraag je dan af:”Is dat goed of niet goed?” Ik weet het niet.
Dat brengt me wel bij de rest van de dag. Dat was toch vooral vooruit kijken naar de komende week.

Morgen de operatie, dinsdag de rustdag en woensdag naar Rijndam. We betrappen ons er op dat alle hoop daarop is gericht. Alsof ze daar wonderen en het onmogelijke verrichte. Alsof “ons lieve n’eerke” daar bij de ingang staat, zijn zegen geeft, en Mark hierna weer op staat en wegloopt. We moeten realistisch zijn. We mogen nog best hoop hebben op een gedeeltelijk herstel, zeker, maar de dagen verstrijken. We zien wat vooruitgang, maar is dat voldoende?

We zitten bij Mark die met Joost een spelletje speelt. Dammen.
Je zit wat te mijmeren en in gedachten dwaal je af. Je ziet de gekste beelden. Je bent aan het dag dromen. Je hoort in de verte een zacht geroezemoes en je dwaalt af. Werkelijkheid mengt zich met je dromen en wensen. Angst en hoop strijden met elkaar. In flitsen zie je het leven: Over een tijdje twee rolstoelen in huis? Kerst met Mark in een bed onder de Kerstboom of in een kille kamer in Rijndam? Mark samen met Peter van ’t Woud die samen ten strijden trekken voor het realiseren van parck Binnenmaas? Mark die de eerste stapjes zet van de auto naar de voordeur waar Lian trots staat te wachten. Altijd Mark die lacht. Mark die samen met Reno een……….Dan zie ik dat Mark zijn been weer beweegt. Ik vraag hem of hij dat voelde. Mark zegt: Nee pa, ze luisteren nog steeds niet daar beneden maar over een paar weken is dat anders. Ik ben weer terug in de werkelijkheid. Mark lacht en vertelt dat hij gewonnen heeft met dammen en dat zijn benen regelmatig trillen. Het zijn de spieren die zich ongecontroleerd aanspannen. Een goed teken.

We kijken naar het voetbal op Talpa en dan is het tijd voor de terugreis. Lian blijft bij Mark en wij rijden terug naar Strijen. Morgen weer een belangrijke dag. De wond aan zijn linkerbeen sluiten.