Zelf katheteriseren

Vandaag dan toch de katheter verwijderd uit de blaas van Mark. Nu is het aan hem om zelf een aantal keren per dag het katheter in te brengen en zijn blaas te legen. Het gaat hem goed af. Onder toeziend oog van de verpleegster lukt het hem telkens om het katheder zonder problemen in te brengen.

Ook moet hij weer rechtop gaan zitten. Onder begeleiding van de fysiotherapeute lukt het hem om 5 minuten op de rand van het bed te zitten. Dan slaat de duizeligheid toe en moet hij weer gaan liggen. Een normale reactie als je zo lang plat hebt gelegen.
Mark heeft vandaag opvallend veel praatjes en is goedlachs. Hij maakt overal een grapje over en lacht er om. Een vorm van verwerking lijkt het. Hij blijft optimistisch.

Joost en ik bezochten de maatschappelijkwerkster terwijl Lian op de revalidatiearts zou wachten. We konden concluderen dat er enige rust was gekomen maar dat er nog moeilijke tijden zullen komen maar dat we nu de kracht hadden opgedaan om deze het hoofd te kunnen bieden. Met dank en de toezegging dat we altijd bij haar aankunnen kloppen gingen we snel terug naar Mark en Lian.

Dan het bezoek van de revalidatiearts. Dit viel niet mee. Er blijkt in het ziekenhuis nog een jongen te liggen met de naam Mark van Tilborg. Ook deze jongen moet revalideren. Daar komt bij dat het een nieuwe arts is die maandag is begonnen en alles over heeft moeten nemen van haar voorganger. Dat is niet prettig. Na veel getelefoneer of zij ons nu wel of niet bezocht had werd het misverstand duidelijk en kwam zij alsnog langs. Dit werd een algemeen verhaal wat we al hadden gehoord. Zij bood haar verontschuldigingen aan maar had door het misverstand onvoldoende naar het dossier kunnen kijken. Toch als je alles weer aanhoort schrik je weer en zie je er even niet overheen. Als ze weg is reageert Mark lekker nuchter door te stellen dat de arts veel weet maar niet weet wat hij voelt. Hij voelt kracht en hij gaat ver komen zegt hij. Hij lacht nog eens en zegt dat hij ver gaat komen. Met de arts wordt afgesproken dat zij snel aan de slag gaat en vooral snel uitsluitsel geeft over het moment dat er plaats is in het revalidatiecentrum Rijndam, inderdaad geen Rijndal. De arts zegt ons dit toe. Maandag komt zij weer langs en adviseert de vragen die we hebben op te schrijven. Dat zeggen we toe.

Dan het eerste bezoek. Jan en Christien komen langs. Mark praat er weer op los en Jan en Christien verbazen zich er over. Mark is nooit zo’n prater en nu onder deze omstandigheden hadden ze dat zeker niet verwacht. Ook vonden ze dat hij optimistisch was en er goed uit zag. Kijk, dan zien wij dat toch niet alleen. Zelf ben je wel eens geneigd te veel te zien wat je wilt zien.

Hierna de doos met een Berg Sint-Nicolaas pakjes naast het bed gezet. Deze doos troffen we gisteravond thuis voor de deur aan. Sint had ons niet vergeten ondanks de Bergen pech. Van de Berg papier hadden we de cadeautjes zo ontdaan en we waren blij verrast. Dank U Sinterklaasje.