"verbouwen"

Vandaag hebben we eerst de woonkamer "verbouwd". Het bed van Mark moest een gezellig plekje krijgen maar we moeten ook met de til lift uit de voeten kunnen. Verder moet Mark ook nog met zijn rolstoel door de kamer kunnen rijden. Dat is allemaal gelukt.

Hierna de boodschappen gedaan voor het oud en nieuw. Bij AH hebben we de nodige mensen weer gesproken. Doe je toch goed. Met name Peter bedankt voor je praatje.

Vervolgens naar Mark. De urine bleek gewoon in orde te zijn en dus weg met de zorgen. Dit was te merken aan Mark want hij was weer vrolijk. Zo kennen we hem ook. We hebben wat spelletjes gedaan waarbij bleek dat Reno niet al te handig is met kaartspelletjes. Hij zegt dat het tactiek is maar volgens ons snapt hij er gewoon geen bal van. Reno en Annemarie gingen nog wat drinken in de stad met vrienden terwijl Joost in Strijen uit ging. Wij zelf gingen nog even op verjaardagsvisite bij Jolanda

Appie

Om elf uur koffie gedronken met Ab van de Burg. Hij vond de oplossing met de steigerplanken voor het komende weekend achteraf toch nog niet zo gek. Hij had graag de boel bestraat maar begreep dat Mark vooralsnog voor één weekend naar huis kwam. De eerste weken van het nieuwe jaar zal Mark in Rijndam verblijven. Dan is er tijd om naar een goede oplossing te zoeken en het pad te verbreden. Ad heeft samen met Jaap van de Linden wel de hoge opstap bij de schuifpui overbrugd. Ze hebben een rooster aangebracht zodat Mark met de rolstoel makkelijk naar binnen en buiten kan rijden.





Vanmiddag gebeld met Miriam, mijn directe collega met wie ik samen op Oudejaarsdag een groot gedeelte van Rotterdam-Zuid en Ridderkerk zou verdedigen tegen de misdaad. Zij vond dat ik die dag maar lekker thuis moest blijven. Miriam, nogmaals bedankt.

In de loop van de middag zoals gebruikelijk naar het Rijndam. Mark was chagrijnig, Ja U leest het goed. Hij had de bokkenpruik op en niets was er goed. Hij snauwde wat en gaf amper antwoord. We kwamen er even niet doorheen. Laat maar even gaan en dan zien we straks wel. Dus naar beneden en een “bakje” doen.

Wat zwijgzaam voor ons uitkijkend en af en toe een poging wagen in de richting van Mark. Na enige tijd reed hij naar de computer om te kijken of er nog mail was. Kennelijk zat er een leuk mailtje bij want hij draaide bij. Toen kwam de aap uit de spreekwoordelijke mouw. Hij maakte zich zorgen om zijn urine. Deze was naar zijn mening wat troebel en hij was bang dat als hij dat tegen de verpleging zou zeggen hij niet naar huis mocht met oud en nieuw. Lian had na het katheteriseren alles opgeruimd en toen had Mark dit ook al aangegeven. Lian had toen niets bijzonders gezien aan de urine. Dan vanavond nog maar eens kijken en aan de verpleegkundige vragen. Later blijkt dat ook zij niets ziet maar dat ze morgen ter geruststelling van Mark een testje zullen doen.

Na het avondeten de avond doorgebracht met onder andere onze vaste webloggers en mailers Hans, Angeline en Sylvester van der Rest. Oude verhalen opgehaald en voorzichtig de toekomst
ingekeken.

Examen

Vandaag de dag van het “examen”. Vandaar om zeven uur in de ochtend naar Rotterdam. Daar Lian de basiskennis het best beheerst zal zij zich inzetten voor de verzorging van Mark bij het ontwaken. Dat is toch een klein uurtje door werken tot dat Mark met gekamde haartjes en een lekker “luggie” in zijn stoel zit. Vooral als na enkele minuten een verpleger niet meer kan van de pijn in zijn rug. Welke houding hij ook aanneemt het gaat niet. Hij rukt ziek in. Voor het eerste gedeelte zijn “we”geslaagd. Vanavond nog een keer op bed leggen.

De oproep voor steigerplanken heeft de nodige reacties opgeleverd. Inmiddels heeft Klaas van Margreet de nodige meters aangeleverd. Sommigen gaan nog veder en bellen Mark met de mededeling: “Hé dikharsers ik lees net je weblog maar die planken is niks. Ik trommel ff wat maten op en we gaan eens kijken of het niet anders kan. Morgen ben ik om elf uur bij je thuis” Dat kan er natuurlijk maar één zijn; Ab van de Burg van de gemeente. Morgen dus zorgen dat er om elf uur koffie klaar staat.

In de avond een gezellig babbeltje met Corrie en Wim. We zien dat de avonden voor Mark toch vermoeiend zijn. Hij wordt dan stilletjes en is moe. Ondanks dat het ongeval ruim vijf weken geleden plaats vond is het natuurlijk niet zo dat Mark alles weer aankan.



Vervolgens Mark weer in zijn bed gelegd en verzorgd. Dat ging in dit geval onder toezicht van de EVV Paoula. Zij was tevreden en Lian en “ik” zijn beide geslaagd wat inhoud dat Mark van oud op nieuw thuis mag overnachten. Jippie. Oudejaarsavond lekker de laatste uurtje van 2006 bij elkaar. Buurman Leo weet het inmiddels ook en een groot vuurwerk is ons beloofd. Op nieuwjaarsdag uitslapen en we zien wel wat we verder doen. Niet zoals gebruikelijk naar het Krabbegat maar deze keer houden we thuis residentie.

Gesprek met de dokter

“……Euuuuh, ja toch nog één vraag dokter. Als wij er voor kunnen zorgen dat er in de nacht van oud op nieuw een ziekenhuisbed en een til lift thuis staat is het dan mogelijk dat Mark thuis kan blijven slapen want, zeg nou zelf, wat gebeurd er nu op 1 januari hier in het revalidatiecentrum.”
De dokter kijkt ons aan, fronst haar wenkbrauwen en glimlacht. Kijk dan ineens bedenkelijk en zegt: “ Ik begrijp de vraag. Wat mij betreft prima maaaaaaaaaaaaaaaar de verpleging moet ook akkoord gaan.”
Terecht, Normaal moet er eerst een dag meegelopen worden in het Rijndam om de verzorging van Mark te leren. Yes, dus dat is alvast binnen. Nu nog met de verpleging praten. Dat doen we straks. Hiermee sloten we het gesprek dat we samen met Mark hadden met dokter Stoffels.

Dit gesprek vond plaats op haar verzoek. In het teamoverleg kon men geen algemeen beeld krijgen van hoe Mark er nu in zit. Beseft hij voldoende de situatie waarin hij zit. Mark, en vooral wij, vertellen vervolgens hoe onze belevingen zijn van het moment van het ongeluk tot nu toe. Hieruit bleek dat we realistisch zijn. De dokter vertelt ons vervolgens dat zij uitgaat van rolstoel gebondenheid van Mark. Denken en doen vanuit de rolstoel. Hierop is ook de revalidatie gericht. En die hoop dan, is die niet terecht? Volgens de dokter wel maar feit is nu dat Mark niet kan lopen en zijn ontlasting en urine onvoldoende beheerst. En de hoop neemt de dokter ons zeker niet af. Er kan volgens haar tot een jaar gedeeltelijk herstel plaats vinden. Eerst maar eens werken aan verder herstel van de verwondingen. En dan die tintelingen, pijn, warmte gevoel en dat soort dingen die Mark aangeeft. De dokters is duidelijk. Dit zijn volgens haar bekende verschijnselen bij een dwarslaesie en kunnen niet gelijk gekoppeld worden aan een begin van herstel. Geduld en afwachten. Feit is dat Mark nu aan de rolstoel vastzit.

We praten vervolgens over wat men ons heeft verteld in het AMC en wat ons nu wordt verteld zolas welke wervels zijn er nu stuk en wat heeft men nu precies gedaan om het te herstellen. We komen er niet uit. Er blijven veel vragen over voor ons volgende bezoek in het AMC als Mark op controle moet.

Ander nieuws wat de dokter ons vertelde is dat Mark hard vooruit gaat in zijn revalidatie en wondherstel. Men is zeer tevreden. Als hij zo doorgaat zal hij medio mei/juni zover zijn dat hij zelfstandig thuis kan wonen. Dat is dan mooi iets om naar toe te werken. We bedanken de dokter en nemen afscheid van haar omdat zij met ingang van 1 januari in het Dijkzigt gaat werken.

Ik hoor U denken en wat vond de verpleging nu van oud en nieuw. Dat vonden ze zeer begrijpelijk maar dan moesten we toch echt wat dingen vooraf komen oefenen. We spreken af dat we dat morgenochtend van acht uur komen doen. Dan gaan we oefenen met de til lift, wassen en toucheren. Mark hoort het allemaal aan en maakt de nodige grappige opmerkingen. Paola, de (EVV) verpleegkundige maant hem tot serieusheid. Het is een dollenboel af en toe maar dit moeten we serieus op pakken uiteraard. Het is kort dag. Ik hoop dat we morgen slagen voor ons examen

Nu nog het probleem oplossen van het pad achter de woning. Toen we 2e kerstdag met de rolstoel over het achterpad reden bleek dit net te smal. Wie kan ons helpen aan een paar steigerplanken om dit probleem op te lossen.

Het bezoek was vandaag ook weer gezellig. Het is Mark zelf die dikwijls de stemming er in brengt. Dadelijk wat foto’s.

Als U dit allemaal leest denkt U misschien wat doet Mark aan zijn revalidatie. Dat is iets wat ook grotendeels aan ons gezichtsvermogen onttrekt. Maar het personeel van Rijndam is eigenlijk de gehele dag bezig met Mark en zijn lotgenoten. Fysio, ergo, psycholoog, maatschapelijkwerk, intimiteitverpleegkundige, dokters en anderen zijn druk bezig Ook krijgt Mark veel voorlichting, is hij bezig met het aanleren van de dagelijkse verzorging, het gebruik van de rolstoel en het bezig zijn vanuit die rolstoel. Ook zijn de contacten met verpleegkundigen en contacten met de lotgenoten van groot belang.




PS.
Verzoekje aan Ria en Joerie. We zouden graag jullie emailadres hebben.

2e Kerstdag

Het was heeel gezellig.

Hierbij wat foto's

1e Kerstdag

Vreemd, deze ochtend. Het kerstontbijt van ons gezin vond op drie locaties plaats. Mark in het Rijndam, Wilko in Rotterdam en de rest in Strijen.

Mark neemt het ervan en gaat er eens goed voor zitten. Een half uur lekker onder de douche. Niet omdat hij zo vuil is maar gewoon lekker ontspannen.

Tijdens het gezamenlijke ontbijt in de huiskamer worden de heren, onder andere Mark er op aangesproken dat ze wel erg veel hagelslag op hun botterhammen doen. De heren zeggen dat ze er niets aan kunnen doen omdat ze net als ze hagelslag op de boterham strooien ze last hebben van een spasme, het ongecontroleerd samentrekken van een spier. De verpleegster lacht en loopt verder, het is ten slotte kerstmis. De heren schatten in dat het 2e kerstdag ook nog wel zal lukken maar dat ze daarna toch echt iets anders moeten verzinnen.





Joost raapt al zijn moed bij elkaar en gaat met Mark naar de kamer om te “assisteren”bij het katheteriseren. Op verzoek van Mark leegt hij de katheterzak waar bij hij door de handschoenen heen voelt dat deze wel erg warm worden. De helft loopt over zijn handschoenen. Hoewel de handschoenen voldoende bescherming bieden gaat Joost al de zeeppompjes en alles wat er op lijkt af om te ontsmetten. Er ontstaat in de wasbak een vrolijke schuimboel en Joost ruikt heerlijk naar een mengsel van Lysol en alcohol. Als dat straks maar geen problemen op gaat leveren bij een alcoholcontrole als we
terug naar huis rijden.





En dan het kerstdiner. Het keukenpersoneel heeft zijn beste beentje voorgezet en ontvangen ongeveer 50 personen op een kerstborrel. Hierna wordt het diner netjes uitgeserveerd waarbij er een keuze is tussen een vismenu en een vleesmenu. Het smaakt best maar natuurlijk niet zo als thuis. Maar, dat komt volgend jaar weer wel. Het gezellige diner sloten we af met een bakje koffie en een bonbon.

Kerstavond

De dag voor kerst was een drukke dag. Eerst een bezoek gebracht aan de moeder van Lian die weer aardig op krachten komt maar nog zeker niet de “oude”is. Hierna op de koffie bij Mark. Het was een onprettige stilte in het gebouw. Zoals ik al eerder schreef is iedereen die maar even kan een lang weekend naar huis. Alleen de doorbijters blijven over.


Aan het bezoek van Mark lag het niet. Reno en Annemarie en ook Rik, Silvester en Marcel aten mee. We hadden een grote ronde tafel waar we allemaal aan konden zitten. Jammer dat Mark zijn eten in plaats van met zout met melkpoeder bestrooide. Hij vond het wel wat vreemd smaken maar ja honger maakt rauwe bonen zoet zegt men dan. Vandaar dat Mark nog maar een vorkje mee prikte van de anderen borden.


Hierna een spelletje Kolonisten gespeeld De geslepen en tactisch sterk spelende Mark speelde iedereen met gemak van tafel.


















….. zij hielden getrouwe de wachtte
zij hadden hun schaapjes geteld
daar hoorde zij…….


Langzaam gaan we de kerstnacht in en vieren we het feest van de geboorte van Jezus. Nietig in de eenvoud van een kribbe die stond in een stal ergens in het veld. Een schuilplaats voor vee en de herders.
Een schuilplaats en geborgenheid voor hen die deze nodig hadden. Een schuilplaats en geborgenheid die wij voor een groot gedeelte vinden in de warmte die blijkt uit U reacties.

Wij danken U en wensen U allen een zalig kerstfeest.

Kerstboom zetten

Vandaag begonnen met het zetten van de Kerstboom. Kleiner dan normaal want we willen snel klaar zijn en niet te veel overhoop halen. De traditionele Kerststal met alles er op en er aan slaan we dit jaar over, ondanks de inkopen die we er voor deden in Napels.




Ons lieve “irke” en zijn familie, inclusief os en ezel krijgen een plekje op de buffetkast. Ik weet zeker dat Hij daar begrip voor heeft. Ik vind trouwens dat Hij ons wel een beetje laat zitten om over Padre Pio helemaal maar te zwijgen.

Maar goed, vervolgens de kerstboodschappen gedaan. Dat was dit jaar niet zoveel. Alleen voor de 2e kerstdag hebben we wat gehaald. De 1e kerstdag werk ik ’s morgens in Rotterdam en daarna vieren de rest van de 1e kerstdag bij Mark

Bij Mark zijn vandaag de helft van de hechtingen in zijn linkerbeen verwijderd. Hij had wat last van pijn gehad maar in de loop van de dag is dat weggetrokken. Ook hebben ze de blaren op zijn hiel als gevolg van decubitus doorgeprikt.

Er was vandaag veel bezoek. Martijn en Babette kwamen met Oliebollen. Babette is trouwens de “buurvrouw” van Mark. Zij woont in de flat naast het Rijndal.

Ook Joor en Jolanda met Jori en Danny kwamen binnen vallen. Reuze gezellig werd het in de “bar” van het Rijndal. Uiteindelijk kwam ook Joost samen met John, Amanda en Peter het kerstpakket van Mark brengen.

Je merkt dat de kerstdagen naderen. Het wordt stil op de afdeling bij Mark. Alles wat maar even weg kan gaat naar huis. De kamergenoten van Mark blijven zover we weten.

Koen

Vrijdag 22 december 2006.
De rolstoeltaxi is besteld voor 2e kerstdag en oudejaarsavond. Het was een complete verrassing toen Mark ons vertelde dat hij die twee dagen weg mocht. Dit geeft de feestdagen weer behoorlijk wat van de verloren glans terug. We houden het wel rustig, gezellig met ons eigen gezin brengen we de feestdagen door.

Het bezoek aan Mark gaat gewoon door en het breekt de dagen. Vooral het weekend zijn voor Mark lange dagen omdat er dan geen fysio en dergelijk is. Gisteren kwamen Joost, John, Amanda, Roll, Christien en Koen Bakx langs. Koen bezoekt regelmatig het Rijndam vanuit Bergen op Zoom omdat hij buddy is van een patiënt die er verblijft.

Vandaag kwam Uk langs. We hebben gezellig zijn vakantie foto’s zitten bekijken van Zuid Amerika en vervolgens met Mark in het restaurant gegeten.

Regelmatig horen wij dat het moeilijk en zelfs soms niet lukt om te reageren op de site. U kunt dan ook een mail naar Mark sturen: w.tilborg@chello.nl

Het laatse nieuws

HET LAATSTE NIEUWS:

Zoals het nu gaat mag Mark op 2e Kerstdag en Oudejaarsavond een paar uurtjes naar huis.
Nadere berichten volgen.

Voorlichting

Een voorlichtingsfilm en een uitleg over het Rijdam en het revalideren vulde een deel van de middag. Uit de voorlichting blijkt dat het Rijndam flink aan de weg timmert en met name gespecialiseerd is in de revalidatie bij een dwarslaesie.

Verder had Mark een gesprek gehad met een maatschappelijkwerker. Een half uur en dat was volgens Mark genoeg ook. Mark heeft het daar allemaal niet zo op. Gelukkig prikt de maatschappelijkwerker hier door heen en heeft gelijk een afspraak gemaakt voor volgende week.

Ook uiteraard bezoek. Jan en El Doolaard stond om vier uur al te wachten. Mark werd in zijn rolstoel geholpen en we zijn naar beneden gegaan. Gezellig een bakje koffie en wat bijkletsen.





“Ome” Jan komt rond half zes samen met Reno aan en eten met Mark en Lian in het restaurant. Wilko had afspraken in Strijen. De maaltijd van Mark viel erg tegen. Doperwtjes en eens stukje kip. Eigen schuld want hij had het zelf besteld
Tja, je moet dan we aan kruisen dat je er bijvoorbeeld aardappelen bij wilt en soep en een toetje. Snel dus wat bijbestelt in het restaurant en van Ome Jan zijn bord snel een sateetje gejat.

Die rolstoel bevalt Mark beter dan zijn bed. Hij wilde niet terug. Uiteindelijk toch zijn rondje gemaakt om schone handdoeken en katheterspullen te pakken om vervolgens weer in bed te belanden. De post wordt geopend door hem en de prints van mail en weblog worden met plezier gelezen. Dit blijft voor Mark toch een hoogtepunt. Al die lieve reacties. BEDANKT!!!!!

Meneer de Haas

“Dan zijde gij de dochter van Bertus en Joke”, schatert de man. En vervolgt met zich voor te stellen. Het is meneer de Haas uit Halsteren die ons 30 jaar geleden een hypotheek en verzekering verstrekte bij de aankoop van ons huis in Strijen. Hij werkte toen bij de Rabo bank. Hij is na een val ook in het Rijndam terecht gekomen. Hij is ver hersteld en gaat eind van de week naar huis. We halen wat oude verhalen op en constateren dat het toch wel bizar is om elkaar na lange tijd onder deze omstandigheden te ontmoeten.

Mark wordt strak aan zijn schema gehouden. Er is geen pardonregeling zodat hij het optreden van het Kerstkoor OJEE dat Kerst- en popliederen brengt moet missen. Mark moet zijn bed terug in om half acht. Begrijpelijk want hij is niet de enige die in en uit bed geholpen moet worden. De kerstman komt nog wel bij hem langs en dat vrolijkt de boel weer op.

Douche

Een frisse Mark troffen we aan toen we in Rijndam aankwamen. Hij had zich lekker gedoucht. Na al die weken met een washandje alles te moeten onderhouden nu eens lekker “groot onderhoud”. Heerlijk was het.

Ook had hij de oefeningen gedaan met de fysiotherapeute. Het voornaamste en lastigste was het omhoog komen in bed en recht opgaan zitten met de benen uit het bed hangend. Dit viel tegen vertelde Mark. Maar voor de eerste keer was het allemaal niet gek. Ook hadden ze zijn benen geoefend. De gewrichten van zijn linkerbeen zijn soepel. Zijn rechter been is wat stijver. Hier moet dus aan gewerkt gaan worden. Dit zal door de therapeuten gedaan moeten worden omdat Mark dit uiteraard niet kan.

Door Mark werden ook voorgesteld aan een nieuwe verpleegster. Hij stelde ons echter voor als een oom en tante van hem. Nog even en hij wordt daar buiten gezet.

Bij binnenkomst troffen we een doos met een paar schoenen aan. Door de verwondingen zijn de voeten van Mark dikker dan normaal. Wel 2 tot 3 maten. Dit zal voorlopig zo blijven. Dit betekende in het geval van Mark dat we op zoek moesten naar schoenmaat 49,5. In het centrum revalideert ook een basketballer die ook die maat. Op onze vraag waar hij deze maat schoenen kocht vertelde hij dat hij ze uit Amerika liet overkomen. Hij zou een kijken zei hij. En inderdaad ze staan er. We gaan ze morgen passen.




Dan komt Henriette op bezoek. We keuvelen wat en eten samen met Mark in het restaurant.

Familie v.d. Berg

Vandaag op tijd uit bed en naar Oma van Eekelen in Halsteren gereden. Sinds ons vertrek naar Napels hadden we haar niet meer gezien. Zelf was ze aangereden en gevallen waarbij ze de nodige blauwe plekken en kneuzingen had opgelopen en ook nog een arm uit de kom. Tot overmaat van ramp flink de griep gehad. En dan moest ze ook nog de klap van het ongeluk van Mark verwerken. Dat ging dus even niet meer. Piet heeft de dagelijkse verzorging op zich genomen. Hij haalde ze uit bed en ’s avond zorgde hij er voor dat ze er weer inkwam. Ook de buurtjes hebben de nodige tijd aan haar besteed.

Bij haar aangekomen is het een emotionele ontmoeting tussen Lian en haar 86 jarige moeder. Moeders heeft moeite om de lijnen vast te houden en te begrijpen wat er allemaal aan de hand is. Haar eigen gezondheid is weer op de goede weg maar de geest heeft moeite om alles een plekje te geven. Toch, en dat gaf ze zelf aan, was ze een stuk geruster nu ze ons zelf gezien en gesproken had. Daarbij opgeteld dat ze ook telefonisch sprak met Mark fleurde haar zichtbaar op.

Dan van Halsteren naar Rotterdam gereden en naar Mark die al twee uur in de rolstoel achter de rug had. En nu zonder buikband. Tja, een buikband. Even uitleggen. Omdat Mark veel gelegen heeft is de bloeddruk laag. Als je dan omhoog komt heb je een lage hoeveelheid circulerend volume aan bloed. Het bloed zakt snel in de benen en onderlichaam en trekt weg uit het hoofd dus hersenen. Ziedaar de duizeligheid. Door nu de benen en de buik als het ware in te snoeren druk je de bloedvaatwanden wat meer naar elkaar en verklein je het volume en blijft het bloed meer in je hoofd. Zie daar de oplossing. Dit moet je wel afbouwen natuurlijk als je meer recht op gaat zitten. Vandaar nu zonder buikwandband.

In een rustig Rijndam, veel patiënte zijn een weekendje naar huis, krijgen we bezoek van Evelien en Sjaantje. Om de niet al te grote kamer verder op te fleuren hebben ze voor Mark Ieoor mee gebracht. Ieoor is de ezel uit de serie van Winnie de Pooh. Ieder cadeau heeft zo zijn betekenis. Over deze denken we nog even.

Hierna eten we samen met Mark in het restaurant van Rijndam. Veel patiënte maken daar gebruik van. Het is, zoals eerder geschreven, een goede keuken. Je kunt uit twee menu’s kiezen net als de patiënte. De prijs is laag. Je kunt ook van de kaart kiezen. Deze prijzen liggen een stuk hoger.

Hierna even kennis maken met de computer op de afdeling. En dan het bed terug in, net op tijd om het regiment Van de Berg binnen te zien marcheren. Ze waren er allemaal, stik gezellig. Het verlies van Feijenoord werd wijselijk niet besproken.

De chips van Martin

Lian was voor het eerst weer eens op het dorp. Boodschappen doen bij Albert Heijn. Nou dat hebben we geweten. We kwamen moeilijk door de winkel heen. Aan velen hebben we het verhaal verteld. Het was zeker niet vervelend om het verhaal te vertellen. Het deed ons goed zelfs. Al die mensen spraken ons bemoedigend toe en daaruit halen we de kracht om verder te gaan. We vertelden het aan Mark. Hij vond het fijn dat de mensen aan hem dachten. Hij glimlachte en zei dat we al die mensen maar de groeten terug moesten doen. Ook de telefoontjes, mails en de kaarten blijven komen. Ook daar zijn we erg blij mee. Het zijn van die kleine dingen die grote kracht geven.

Vriendendag kun je de dag van vandaag wel noemen. Een aantal vrienden van Mark kwam langs. De één stapt makkelijk binnen de ander heeft al zijn moed bij elkaar moeten rapen om over de drempel van het revalidatiecentrum te stappen. Sorry, daar hebben ze natuurlijk geen drempels. Amanda, John, Jori, Danny en Roll beten de spits af vandaag. Uiteraard niet tegelijk. Mark is stoer maar iedereen tegelijk zou toch te vermoeiend zijn. Mark zat lekker op zijn “praatstoel” en heeft 2 maal anderhalf uur in zijn rolstoel gezeten. Rolt dan lekker door heel het centrum. Met de lift naar de begane grond en bij de bar wat eten en drinken. Dan op tijd terug om met de tillift weer in bed te belanden. Die tillift daar heeft Mark het nog steeds niet op. Hij kijkt altijd wat vertwijfeld voor zich uit.

Ook spraken we vandaag met een verpleegkundige uit Strijen. Het is Patricia de vrouw van de eerder door mij genoemde Peter van ’t Woud. Zij heeft niet Mark op haar lijstje van toegewezen patiënte staan maar we kunnen altijd bij haar terecht. Toch fijn om te horen.

De kamer van Mark krijgt ook steeds meer Kerstsfeer. Een boompje hier, een balletje daar, een kerstukje en ook een adventkalender. Nu thuis er nog wat aan gaan doen. Traditie getrouw halen we op 6 of 7 december de kerstboom. Maandag maar eens gaan kijken of er nog zijn.

Als laatste willen we toch niet onvermeld laten dat de zelf gemaakte chips van Martin Hagen onwijs gaaf smaken.

Ome sjonnie

Vandaag eigenlijk de eerste normale dag in Rijndam. Voor Mark betekent dit de fysiotherapie en ergotherapie. Dat gaat goed. Hij zit op het schema wat betreft stoel zitten. De genezing van de wonden gaan nog steeds goed. Men heeft contact gehad met Amsterdam over de behandeling. Het linkerbeen wil men nog “hoog” houden zodat men de rolstoel van Mark aanpast. Dat kan allemaal ter plekke. In het Rijndam is een werkplaats waar men al dit soort klussen doet.

Mark leest al de printjes van de mails en reactie op de weblog. Hij vindt dat hartstikke leuk. Hij vraagt ook altijd als we bij hem komen of er nog post is. Ondanks dat het minder wordt zijn er toch nog dagelijks kaarten voor hem. Van beterschap tot de kerstwensen en nieuwjaarswensen. Want ook Mark en wij willen uiteraard prettige kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar toegewenst krijgen.

Vandaar dat we ons dan ook met plezier aanmelden voor het kerstdiner op de eerste kerstdag en de brunch op 2e kerstdag. Op oudejaarsavond zijn we ook van harte welkom in het Rijndam en verrast men ons op een “feestkar” wat het is weten we niet maar het klinkt goed.

Dan zegt Mark: “hé, daar heb je ome Johnnie ”We kijken Mark wat onbegrijpend aan en zien Mark lachend kijken in de richting van de deur. Wij kijken ook die richting uit en zien daar inderdaad ome Johnnie en tante Cora staan. Dat is een verrassing. Dat hadden we niet verwacht. Zoals verwacht is Mark opgetogen en maakt hij de nodige dubbelzinnige en cynische opmerkingen. Ome Johnie heeft een plekje in zijn hart.

Ome Johnie voert enig controles uit.

Uiteindelijk wordt Mark in zijn rolstoel geholpen en gaan we met zijn allen naar beneden waar Mark lekker kan eten en wij een kopje koffie drinken.

Daarna gaan Lian en ik nog wat boodschappen doen in Rotterdam. Mark moet speciaal ondergoed hebben en joggingpakken. Dit moet allemaal naadloos zijn en zonder zakken omdat dit drukplekken aan zijn lichaam veroorzaakt. Na al die weken was dit voor iedereen een ontspannen dag.

De eerste indruk

Rond half tien belt Mark en zegt dat hij goed geslapen heeft ondanks wat gesnurk van zijn kamergenoten. Hij heeft zijn ontbijtje op en hij ligt gewassen met een reukje op in zijn bed te wachten op de dingen die komen gaan.

Hij heeft zijn programma voor deze week uitgereikt gekregen. Niet al te zwaar zoals beloofd. Eerst nog nader onderzoek door de revalidatiearts en de ergotherapeuten die zijn rolstoel heeft aangemeten en nu komt afleveren.

Rond vier uur worden de benen in gezwachteld en wordt hem een buikband aangedaan. Vervolgens wordt hij in zijn rolstoel gezet. Een halfuur mag hij zitten. Het zitschema voorziet er in dat hij op 22 december volledig de dag door kan brengen in zijn stoel.

De eerste indruk is zeer goed. We worden goed opgevangen door personeel en medebewoners. Men is duidelijk en neemt de tijd voor Mark en voor ons. Volgens Mark smaakt het eten voortreffelijk. Niet van dat ziekenhuis eten maar gewoon echt lekker. Kortom een goede start in het Rijndam.

Naar het Rijndam

Vandaag dan de verhuizing van Amsterdam naar Rotterdam.
In stoere taal van 020 naar 010. In menselijke taal verlaten we een ziekenhuis dat wat ons betreft fantastisch heeft gedaan wat mogelijk was. De nodige operaties, aandacht en verzorging. De warmte en het begrip die we ondervonden op beide afdelingen. Gewoon fijne mensen die met ons meeleefde. Mensen die wisten wat we doormaakten. Mensen die ons tempo en gevoel van acceptatie op een juiste manier wisten te interpreteren. Kortom mensen die voor ons een steun waren bij het verwerken van ons verdriet. Mensen die er waren voor Mark en voor ons op een manier waarop wij er voor hen zouden zijn. Beter kan niet.

Nou tabee dan oude Wester en stijfsel kissie. Jordaan, tante Leen, Bolle Jan en het Leidseplein. Hoewel we het niet hebben gezien nemen we er toch afscheid van. Kortom samperiosia.





We gaan naar Ketelbinkie en Katendrecht. Naar Hofplein, Lijnbaan en Feyenoord. We drinken een pilsje op het Stadhuisplein en belkimmen de Euromast en denken aan de tekst van Ton Manders:

Weet U het nog??
Weet je wat een Rotterdammer,
Het mooist van Mokum vindt?
Da's de laatste trein naar Rotterdam,
Dat weet toch ellek kind.
Hij vindt Amsterdam wel aardig,
Maar hij doet een dubbele moord,
Voor z'n metro, z'n tunnel, en voor Feyenoord,





















We komen aan in Rijndam. Eén van de eerste die we spreken is de Strijenaar Eef Kruijthof. Hij vertelde dat hij 25 maanden heeft verbleven in het Rijndam,
terug gaat naar Strijen. Toen ik een maand of twee leden een handtekening zetten onder zijn aanvraag voor de aanpassing van zijn woning in het kader van de WVG had ik geen enkele idee waar we nu zelf zouden staan. Eef praat honderd uit en ik luister naar zijn ervaringen die hij heeft in het Rijndam, positief, zonder meer. Eef heeft nog één wens. Hij wil graag al revaliderend, rolstoelfietsend, de polders rond Strijen in. Het klinkt als of je een mens niet meer plezier kan doen. Ik zeg hem toe dit nog eens onder de aandacht te brengen.


Mark vertelt tegen de arts Mevr. Stoffels zijn verhaal en verwachtingen. Hij zegt
nogal nuchter te zijn en graag snel te willen starten met de revalidatie. Dokter Stoffels zegt dat zijn wens op zich geen probleem is maar dat ze langzaam gaat beginnen.
Voorlopig intake en afwachten. Lian en ik lopen de verdiepingen af. We constateren dat dit moet lukken. Mark en wij zullen ons draai hier wel vinden
Het adres is

Rijndam
Afdeling KBA34
Mark van TilborgWestersingel 300
3015 LJ Rotterdam


Vanavond ben ik zelf aanwezig op een avond van nieuwe inwoners van Strijen. Waar ik al bang voor was gebeurd ook. Allerlei voorbeelden van verkeersonveiligheid. De snelheid in de Mookhoek en de verdomde onveilige wegversmallingen. Rustig aan Wilko, je bent nu even Wethouder en geen vader van een 19 jarige die met een dwarslaesie in Rotterdam ligt. Ik laat toch de gevoelens doorklinken en maak mijn praatje af. Ik kijk naar Johan de Pee en zie dat het goed is!!!!

Baaldag

Vandaag een baaldag voor Mark. Hij voelde zich niet echt lekker en had buikpijn. Toch de darmen weer die dwars lagen. Kennelijk toch een gevolg van de narcose van gisteren. In de loop van de middag wordt het minder en tegen de avond eet hij weer wat. Even schrokken we. Terugslag zou betekenen een langer verblijf in Amsterdam. Hoewel alles daar prima is geregeld en het personeel erg vriendelijk is gaat Mark toch graag naar een plekje dichter bij huis. Ook voor Lian wordt het tijd dat ze weer thuis slaapt en wat dingen oppakt.

In de loop van de avond de spullen van Mark en Lian ingepakt zodat er morgen niet al te veel met de ziekenauto mee moet. De muren worden toch wat kaal op de kamer.




We krijgen de het overdrachtrapport te zien van Amsterdam naar Rotterdam. Tot onze verbazing lezen we daarin dat buiten de 10e en 11e wervel ook de 7e gebroken is.
Hebben we dat gemist of is ons dat niet verteld. Het is het laatste, zeker weten. Deze 7e wervel zit weliswaar in het zelfde functiegebied maar we hebben toch wel wat vragen.
Hopelijk lukt dat morgen voor het vertrek nog een arts te spreken.