Fitness

Rekken, strekken, buigen en wegdrukken. Ja, je moet wat doen om fit te blijven. Nee, dan is fysio echt niet genoeg.

Een praatje en een pilske. Gezellig er even tussen uit en naar Ron van de Seventisch.
Man, man, man. En daar is de link tussen deze twee zaken. Leo.

Leo en Mark raken aan de praat. Leo blijkt in het verleden een fitness school gehad te hebben en heeft nog een Kettler fitness bank staan Hij wil zowel de bank als zijn kennis ter beschikking stellen van Mark. Zo'n bank neem je niet mee in je fietstassen.

Dus in dit geval werd door Joost, Klaas gebeld die driftig aan het klussen was in zijn schuurtje, Maar ja Klaas heeft een bestelautootje en dan kun je er op rekenen dat je regelmatig gebeld wordt voor een vervoertje. Dus de handen afgeveegd aan een stukje poetskatoen en op naar de Boompjesstraat. Leo heeft de bank al gedemonteerd en alles gaat het autootje van Klaas in. Alles gaat vervolgens de kamer van Mark in. Klaas ziet het zo eens hoofdschudden aan en constateert dat het toch wel een erg groot apparaat is.

Een kopje koffie en even in de tuin kijken. In onze vijver zwemmen wat adoptievissen van Klaas en hij hecht er aan ze even goede dag te zeggen. Hierna loopt Klaas achter Mark aan weer terug naar binnen. En maar goed ook dat hij er achter loopt. Want als Mark aanzet om het huis in te rijden schiet hij naast de oprijlaan en kukelt achter over. Eindelijk. Hier hebben we lang op zitten wachten. Gelukkig vangt Klaas hem op net voordat Mark op de grond terecht komt.

Oh Ja, volgens Beenhakker mogen ze geen decubitesmatras leveren en volgens CZ kunnen ze dat niet. Ik zal U besparen hoe de nodige telefoongesprekken weer verliepen.

Het weer krijgt ook zijn psychologische uitwerking op Mark. En dan vooral de biologischeklok zal ik maar zeggen. Al twee weken vraagt hij om een houthok in elkaar te spijkeren. De herfst zit kennelijk al in zijn bol. Dat krijg je met het weer van de afgelopen maanden. Uiteindelijk aan de zijkant een, al zeg ik het zelf, knap stukje timmerwerk verricht. Uit hoofdzakelijk afval hout en wat overbleef na het plaatsen van de tuinhuisjes verrees een heus houthok. Het sloophout van Martijn ligt nu droog. Nu maar wachten op kachelhout.

Foto´s volgen.

Oh Ja. Volgens Beenhakker mogen ze geen decubitesmatras leveren en volgens CZ kunnen ze dat niet. Ik zal U besparen hoe de nodige telefoongesprekken weer verliepen.

De stoel

En daar was hij dan, de rolstoel met handbike. Het “karretje” ziet er fantastisch uit. De degelijkheid straalt er vanaf en dat mag ook wel. Want met een handbike erbij is Mark van plan flinke tochten te gaan maken en dan moet de stoel natuurlijk wel stevig zijn. Met een merknaam als Activator zit dat wel snor. (http://www.tnsrijen.nl/ ) De meneer van de rolstoel legt een en ander uit en het lijkt allemaal simpel. Al rap zit Mark in zijn stoel en beweegt wat op en neer. Hij zit lekker. Het is een veel actievere zit als in de oude”stoel. Zijn bennen staan rechter op de voetsteunen en hij helt iets meer naar voor. Dan de handbike aan de rolstoel vastmaken. Dat gaat na wat oefeningen vlotjes. Boven en onder aanklikken en hij zit. Omdat met een handbike aan de rolstoel het beter is om het gewicht meer op het wiel van de handbike te brengen is het mogelijk om de wielen van de stoel naar achter te plaatsen. Slim bedacht.

Dan naar buiten en wat op en neer rijden. Tja, dat gaat een stuk sneller met die handbike. De bochten doet hij voorzichtig. Hij zit glunderend in zijn stoel en is blij. Hierna snelt hij naar Huib, de fietsenmaker, om een kilometerteller te halen. Nou die zat er zo op en alles was gereed voor het eerste ritje. Samen met Joost trok hij het dorp door. Thuiskomend een en al tevredenheid. ’s Avonds even bij familie van de Berg langs en de Trambaan op en neer. De eerste kilometers zijn gemaakt. En de eerste spierpijn liet niet lang op zich wachten. Zoals de meneer al had voorspeld voelde hij zijn buikspieren flink. Nou, dat is een kwestie van wennen. Dus trainen.

Vandaag een ritje naar de tandarts. We vroegen ons af hoe dat moest gaan. Niet zo zeer de tandartsstoel bestijgen was het probleem maar we vroegen ons meer af hoe we de praktijk binnen moesten komen. Drie trapjes moesten bestegen worden om in het oude pandje boven het water van het Spui te komen. Onze tandarts Korver zetelt in een oud pittoresk pandje midden op het dorp. Klein, gezellig, ja heus ondanks de tandartspraktijk. Gelukkig kwam Johan Dam van Cillaarshoek net langs. Zijn hulp en die van Joost, was meer dan welkom. Mark moest met rolstoel en al tree voor tree de trap op gedagen worden. Toen ik naar Mark keek zag ik een gespannen gezicht en een zeer zorgwekkende blik in zijn ogen. Met behulp van de tandarts en Joost was het trapje af een stuk makkelijker. Oh ja: “Geen gaatjes”.

Grote verrassing

Eerst wat foto's van de diploma-uitreiking van Joost.

Afgelopen donderdagavond hadden we Mark onder het mom van een verplicht bezoek aan zijn school meegenomen naar de avond van de diploma-uitreikingen. Mark had niet al te veel trek omdat hij er vanuit ging dat hij nog een jaar naar school moest en dat het dan nog maar afwachten was wat het zou worden. Nadat we rond een uur of zeven wegreden stapte Joost en Reno op de fiets en trapten zich in het zweet richting de familie Buitendijk aan de Kerkstraat. Daar snel gestapt in de auto van Margreet om ook richting Dordrecht te koersen. Mark mocht niet weten wat Joost en Reno en Annemarie sinds gister wisten. Mark zou zijn diploma uitgereikt krijgen.

“Je hebt inzet en wilskracht getoond en je hebt je diploma meer dan verdiend”. Dat waren de woorden van Hendrik Janz.

Toen we naar het gezicht van Mark keken zagen we een rode kleur en trots. Hij was trots dat hij toch zijn diploma had gehaald. Met veel dank aan Hendrik Janz en Arie den Tuinder. De drie jaar aan het Wellant college waren niet voor niets geweest.

Het begeerde diploma Hovenier was binnen. Dit geeft perspectief voor een eventuele vervolgopleiding. Toen Hendirk zijn praatje hield moest ik denken aan het verhaal dat eerder die avond was verteld. Één van de leerlingen was zo blij toen hij hoorde dat hij was geslaagd dat hij spontaan een van de docenten een knuffel had gegeven. Ik kon me daar alles bij voorstellen. Ik ben overigens gewoon blijven zitten hoor. Ook voor ons was het spannend geweest omdat we weken eerder al waren benaderd door Hendrik om te kijken wat de mogelijkheden waren. Waren er nog extra studiepunten te halen door Mark en hoe was de beoordeling over de eindstage bij het hoveniersbedrijf van Arie den Tuinder.

Vooral de inzet van Arie had de doorslag gegeven. Hij had op heldere en duidelijk wijze aangeven wat Mark als hovenier kon betekenen. Ik ken Arie en zijn vrouw Janine al als hartverwarmende mensen en nu bleek dat weer. Kijkt u maar eens op de volgende link.

http://www.ad.nl/rotterdam/hoeksewaard/article1495859.ece

Eerder deze dag bezochten we twee artsen. Eerst dokter Kronig van ArboDuo in Capelle. Een zeer meelevende arts die zo zijn eigen en misschien wel juiste kijk heeft op de wet Poortwachter. Maar wij konden het waarderen dat de werkgever van Mark, zijn zaterdagse vakkenvullerbaantje beoordeeld wilde en een re-integratie plan wilde zien. Wij stellen het op prijs dat Bram de mogelijkheden wil bezien om Mark terug in het arbeidsproces te krijgen, ook al gaat het maar om ongeveer 12 uur per week.

Hierna naar het Dijkzigt waar dokter Meuffels graag het verloop wilde zien van de operatie aan rug en heup. Na een aardig gesprek met de nodige uitleg en het maken van een aantal controle foto’s konden we tevreden vaststellen dat alles zich ontwikkelt zoals verwacht. Alleen was er een aandachtpunt voor de breuk in de kop van de heup. Deze was nog niet geheel aangegroeid. Leuk was te horen dat dokter Meuffels bewondering had voor de creatieve operatieve oplossing die men had gevonden voor het herstellen van de bereiken in het heupgewricht. Kortom, in december nog eens zien hoe het herstel van Mark zich verder heeft ontwikkeld.

Op 16 juli 2007 gaat ons telefoonnummer over van PTT naar kabel. Tot die tijd moeten we het doen met een tijdelijk nummer 078-8445296.

En voor de rest kiezen we op dit moment voor rust. Langzaam komen we tot rust op ons nieuwe stekkie. Deze week vol leuke dingen geeft ons weer moed en kracht om verder te gaan. Is deze week het keerpunt in ons leven?? Wie weet. Zonder zwaarmoedig te willen overkomen, willen wij nu ook wel eens onder alle omstandigheden gewoon eens lekker bij kletsen, rustig genieten van onze tuin, domweg onderuitgezakt een boek lezen of televisie kijken. Of gewoon iets doen wat eigenlijk niet moet maar wel leuk is. Een potje kaarten met Joost, in de tuin werken met Mark en bijkletsen met Reno en Annemarie. Tijd hebben voor elkaar. Dan zijn wij tevreden.

WAJONG

Eerst mijn uiterlijk. Mooi hé. Heerlijk deze uitstraling. Dan bedoel ik in dit geval natuurlijk het uiterlijk van de weblog.

Zaterdag stond zus lief met zwager en mijn moeder voor de deur. Dat was dus gezellig en vreemd. Een hele avond zitten in de bank en op je gemak gezellig bijpraten over van alles en nog wat. En……niks doen. Vooral niks doen. Ja inderdaad. Velen hadden al gezegd dat als je verhuisd bent dan blijf je bezig en dat klopt. Er is altijd wel wat te doen. Een avond luier doe je dan niet zo maar. Zonde van de tijd toch.

Zondag heeft Joost de vijver eens goed onderhanden genomen. In zwemtenue getooid voelde hij eerst met zijn grote teen de temperatuur van het water. Ja, hij moest het water in om de wortelstokken van de lelies en het riet er uit te kunnen trekken. Afknippen heeft geen zin. Het viel kennelijk niet tegen want in korte tijd stond hij tot aan zijn middel in het water. Als ervaren vijverspecialist werden de lelies en het riet tot aanvaardbare proporties teruggebracht. De overige planten kregen ook een snoeibuurt en warempel na korte tijd zagen we ook de vissen weer. Een van hen knipoogde vriendelijk. Kennelijk waren ze blij met de ruimte die zij weer kregen.

Maandagavond een feestelijke avond. Joost kreeg zijn diploma uitgereikt. Na de nodige welkoms woorden en waarderingen voor de behaalde resultaten kwam het moment van de persoonlijke toespraakjes. Dan is het altijd maar afwachten. Zoals verwacht was Joost een aardig ventje. Alleen als hij het niet naar zijn zin had dan was het types Joost zoals Mevrouw Kuipers hem omschreef. Hierna de ondertekening van het diploma en het in ontvangst nemen van het foto jaarboek van school. Dat zag er erg leuk uit. Vervolgens naar huis en een taartje en een borreltje.

Ook een telefoontje van Hennie van der Vinden; de makelaar. Woensdag wordt het handtekeningen zetten in Arkel. De notaris van de kopers houdt daar residentie dus vooruit dan maar. Ik ben blij dat de kopers er uiteindelijk in zijn geslaagd om hun wens in vervulling te laten gaan en zij ons huis kunnen kopen. Ik ga er vanuit dat zij met ons huis even blij zijn als wij met ons nieuwe huis.. Ja toch.

Mark bezocht dinsdag dokter Mol van UWV in Dordrecht. Hij was snel klaar. Op de vraag wat Mark zoal deed was het antwoord dat hij de laatste tijd veel fysio had en dokters bezocht. Deze week vier. De situatie was op een aantal punten meer dan duidelijk.
1. de lichamelijke beperking.
2. de geestelijke verwerking
3. de noodzaak tot het verkrijgen van en WAJON-uitkering.

Mark komt er waarschijnlijk niet voor in aanmerking. Gelukkig, ja echt. Hij moet gewoon is staat zijn om verder te studeren of een passende baan te vinden. En dat is ook zo. Dat is ook de wens van Mark zelf.

Ook verscheen er eindelijk iemand van de firma Beenhakker aan huis. Hij moet gaan beoordelen hoe het nu verder moet met een bed voor Mark. Tja, en dat valt niet mee. Want hij wist niets van de problemen met het vorige bed. Hij wist eigenlijk niet wat hij moest gaan leveren. Volgens hem gewoon een hoog laag bed. Ja, dat klopt weliswaar. Maar wat voor matras, ivm decubitus en zijn lengte evenals gewicht. En wordt het een nieuw bed of een 2e hansje? We houden ons hart vast.

Niet te vergeten was er maandag de hoorzitting ivm de verbouwing. Na uitleg over de tekening, de maatvoering en hoe te meten waren we er uit. De architect die vakantie aan het vieren was n Zweden moest er voor worden lastige gevallen. (Ineke bedankt.) Er komt een nieuwe tekening met daarin een preciezere maatvoering. Als die er is dan is de zienswijze van tafel en kan de vrijstelling en bouw vergunning verleend worden. Mooi hè. Willem van de Wulp van Bouwbedrijf de man heeft alles nog eens opgemeten en kan de zaak verder uitwerken en voorbereiden. Afspraak is dat ze half september beginnen met de bouw.

Reno is begonnen bij zijn nieuwe werkgever. In Dordrecht is hij in dienst getreden van een uitzendbureau. Zijn taak wordt het om werkgelegenheid binnen te halen zodat de uitzendkrachten aan het werk kunnen. Maar voor het zover is moet eerst de nodige kennis opgedaan worden. Dus de afgelopen twee dagen verbleef hij voor een cursus in Almere.

Ook heb ik gemerkt dat als je aanstaande schoondochter haar rijbewijs haalt dat ten koste gaat van de beschikbaarheid van je auto. Ik moet dus opletten want anders kan ik weer gaan fietsen. En zoals velen van U weten ben ik daar niet zo handig in.

Zoals onze trouwe bezoekers, digitaal alsook persoonlijk, al aangeven is de telefonische breikbaarheid nog niet optimaal. Het overgaan van PTT naar kabel gaat niet soepel.

Verkocht of te koop??????

Weer een tegenvaller. Maandag was het de bedoeling om bij de notaris de handtekeningen te plaatsen waarbij we onze oude woning verkochten. Echter de kopers hebben toch wat meer tijd nodig om de formaliteiten af te wikkelen. Haast niet te geloven maar waar. Het telefoontje van vandaag waarin wordt gesteld dat woensdag alsnog getekend kan worden neemt bij mij niet het wantrouwen weg. We zien het wel. Inderdaad:”eerst zien dan geloven”

Dinsdag kreeg Mark bezoek van het psychotraomateam van het AMC in Amsterdam. Trouw volgen zij Mark en bespreken met hem zijn bevindingen en dat soort zaken. Precies weet ik het ook niet want dit is uiteraard iets tussen Mark en de mensen van het team. Zoals eerder gemeld willen ze vanuit het AMC Mark graag volgen om er van te leren. .

Ook bracht Mark een bezoek aan dokter Spijkerman in het Rijndam. Dat was een kort bezoek en met een afspraak voor over een half jaar op zak mochten we vertrekken. In het Rijndam was ook George. Hij bezoekt nog regelmatig het Rijndam om bij te praten. Ook Mahmut verschijnt dan ter tonelen. Boven op de afdeling spreken we nog even met Barbara die haar tijd braaf uit zit. Het gaat zoals altijd goed met de “collega’s “van Mark. Mark was blij ze weer te zien. MSN-contacten zijn aardig maar vervangen niet de warmte en vrolijkheid van de werkelijkheid.

Vrijdag contact gehad met Beenhakker. We belden terug omdat ze de voicemail hadden ingesproken. We hebben een afspraak voor volgende week dinsdag in verband met een ”passing”. Of het over het bed gaat of de rolstoel dat wist de lieftallige dame niet te vertellen maar er komt iemand langs. Dat wordt spannend dinsdag. We hebben het nodige al meegemaakt dus we zijn benieuwd.

Voor de rest is ook hier het weer slecht. Vandaag veel wind en regen. Er is zelfs een boom van een meter of 5 gesneuveld. Hij stond al behoorlijk te zwiepen en mijn opmerking dat hij toch wel erg verdoorboog werd weggehoond. Een uur later brak de boom op ongeveer 3 meter hoog af. Mark heeft de boom uit zijn lijden verlost. Volgens hem was de boom ziek. Gelet op een vreemde blauwe kleur in de stom kon ik me dat voorstellen. Toch eens aan Arie de Tuinder vragen of de andere bomen gevaar lopen.

Artsen

Het zit niet mee. Het bed dat ze voor Mark hadden afgeleverd bleek een zoveelste handsje te zijn. Stond niet echt goed op zijn bandjes en de lak was wat verweerd zal ik maar zeggen. Het beestje was aan een erg grote beurt toe. Het geeft wel aan wat er stond. Inderdaad wat er stond want na veel tijd, telefoontjes zelfs boos worden is het bed weer weg. Daarna weten de bij de levering betrokken partijen elkaar kennelijk snel te vinden en worden de nodige telefonische excuses gemaakt en toezeggingen gedaan. Het was inderdaad niet netjes gegaan vond men. Vooral dank aan Patricia Klein van CZ. Zij heeft uiteindelijk gezorgd dat we er uit kwamen.

Dan de rolstoel van Mark. Het goud waar hij kennelijk van gemaakt moet worden is nog niet gedolven. Ik heb zo eens geïnformeerd bij die mijnen in Zuid Afrika en dat klopt. Het is net zomerreces en dan hebben ze wel vaker leveringsproblemen. Over dan handbike heb ik het dan nog maar niet.

Dan twee oproepen van artsen. Nee niet van het Dijkzigt. Naar mijn beleving hebben we die allemaal wel gehad. Hoewel, Volgende week controle Rijndam en een Orthopeed in het Dijkzigt. Nu ook de ARBO- en UWV-arts. Die willen Mark ook wel eens zien. Of in dit geval het medische dossier niet kan volstaan is dan de vraag. Helaas, ze doen hun eigen onderzoek. Oké, weer twee vrije dagen.


Gelukkig genieten we hier in ons nieuwe huis. Mark kan zich heerlijk bewegen en schiet regelmatig het dorp op. Even een boodschap of naar de post. Een kijkje nemen bij AH of een bezoekje aan de visser bij de Keen. Ook twee keer per week een bezoekje aan Fred, de fysiotherapeut bij ons op het dorp. Ook de rest gaat langzaam zijn draai vinden. Lekker wat klussen en genieten van de tuin. Daar kun je iedere dag wel wat in doen en dat bevalt ons goed. Ook Mark. Hij weet de tuin grotendeels onkruid vrij te houden en snoeien gaat ook aardig.
Als het een beetje weer is gaat hij bij Jan en El langs. Daar hielp hij met het bijhouden van de tuin. En dat is behoorlijk wat hoor. Hij gaat volgende week eens kijken wat hij kan. Als het aan Jan ligt zit hij zo op de grasmaaier en kan hij over het gazon scheuren. Nou, ik denk het niet.