De stoel

En daar was hij dan, de rolstoel met handbike. Het “karretje” ziet er fantastisch uit. De degelijkheid straalt er vanaf en dat mag ook wel. Want met een handbike erbij is Mark van plan flinke tochten te gaan maken en dan moet de stoel natuurlijk wel stevig zijn. Met een merknaam als Activator zit dat wel snor. (http://www.tnsrijen.nl/ ) De meneer van de rolstoel legt een en ander uit en het lijkt allemaal simpel. Al rap zit Mark in zijn stoel en beweegt wat op en neer. Hij zit lekker. Het is een veel actievere zit als in de oude”stoel. Zijn bennen staan rechter op de voetsteunen en hij helt iets meer naar voor. Dan de handbike aan de rolstoel vastmaken. Dat gaat na wat oefeningen vlotjes. Boven en onder aanklikken en hij zit. Omdat met een handbike aan de rolstoel het beter is om het gewicht meer op het wiel van de handbike te brengen is het mogelijk om de wielen van de stoel naar achter te plaatsen. Slim bedacht.

Dan naar buiten en wat op en neer rijden. Tja, dat gaat een stuk sneller met die handbike. De bochten doet hij voorzichtig. Hij zit glunderend in zijn stoel en is blij. Hierna snelt hij naar Huib, de fietsenmaker, om een kilometerteller te halen. Nou die zat er zo op en alles was gereed voor het eerste ritje. Samen met Joost trok hij het dorp door. Thuiskomend een en al tevredenheid. ’s Avonds even bij familie van de Berg langs en de Trambaan op en neer. De eerste kilometers zijn gemaakt. En de eerste spierpijn liet niet lang op zich wachten. Zoals de meneer al had voorspeld voelde hij zijn buikspieren flink. Nou, dat is een kwestie van wennen. Dus trainen.

Vandaag een ritje naar de tandarts. We vroegen ons af hoe dat moest gaan. Niet zo zeer de tandartsstoel bestijgen was het probleem maar we vroegen ons meer af hoe we de praktijk binnen moesten komen. Drie trapjes moesten bestegen worden om in het oude pandje boven het water van het Spui te komen. Onze tandarts Korver zetelt in een oud pittoresk pandje midden op het dorp. Klein, gezellig, ja heus ondanks de tandartspraktijk. Gelukkig kwam Johan Dam van Cillaarshoek net langs. Zijn hulp en die van Joost, was meer dan welkom. Mark moest met rolstoel en al tree voor tree de trap op gedagen worden. Toen ik naar Mark keek zag ik een gespannen gezicht en een zeer zorgwekkende blik in zijn ogen. Met behulp van de tandarts en Joost was het trapje af een stuk makkelijker. Oh ja: “Geen gaatjes”.