Ome sjonnie

Vandaag eigenlijk de eerste normale dag in Rijndam. Voor Mark betekent dit de fysiotherapie en ergotherapie. Dat gaat goed. Hij zit op het schema wat betreft stoel zitten. De genezing van de wonden gaan nog steeds goed. Men heeft contact gehad met Amsterdam over de behandeling. Het linkerbeen wil men nog “hoog” houden zodat men de rolstoel van Mark aanpast. Dat kan allemaal ter plekke. In het Rijndam is een werkplaats waar men al dit soort klussen doet.

Mark leest al de printjes van de mails en reactie op de weblog. Hij vindt dat hartstikke leuk. Hij vraagt ook altijd als we bij hem komen of er nog post is. Ondanks dat het minder wordt zijn er toch nog dagelijks kaarten voor hem. Van beterschap tot de kerstwensen en nieuwjaarswensen. Want ook Mark en wij willen uiteraard prettige kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar toegewenst krijgen.

Vandaar dat we ons dan ook met plezier aanmelden voor het kerstdiner op de eerste kerstdag en de brunch op 2e kerstdag. Op oudejaarsavond zijn we ook van harte welkom in het Rijndam en verrast men ons op een “feestkar” wat het is weten we niet maar het klinkt goed.

Dan zegt Mark: “hé, daar heb je ome Johnnie ”We kijken Mark wat onbegrijpend aan en zien Mark lachend kijken in de richting van de deur. Wij kijken ook die richting uit en zien daar inderdaad ome Johnnie en tante Cora staan. Dat is een verrassing. Dat hadden we niet verwacht. Zoals verwacht is Mark opgetogen en maakt hij de nodige dubbelzinnige en cynische opmerkingen. Ome Johnie heeft een plekje in zijn hart.

Ome Johnie voert enig controles uit.

Uiteindelijk wordt Mark in zijn rolstoel geholpen en gaan we met zijn allen naar beneden waar Mark lekker kan eten en wij een kopje koffie drinken.

Daarna gaan Lian en ik nog wat boodschappen doen in Rotterdam. Mark moet speciaal ondergoed hebben en joggingpakken. Dit moet allemaal naadloos zijn en zonder zakken omdat dit drukplekken aan zijn lichaam veroorzaakt. Na al die weken was dit voor iedereen een ontspannen dag.