Feijenoord-Arsenal

’s Morgens een half uur en ’s middags ruim een uur in de stoel naast het bed gezeten. Dat gaat hard voorruit. De duizelingen bleven weg en de pijn was te doen. Daarna wel even lekker liggen om bij te komen. Even weer een SMS-je lezen want die blijven binnen komen. Mark vindt het leuk om al die aanmoedigingen te lezen. Het zijn er te veel om terug te SMS-en. Dus namens Mark: “ALLEMAAL HARSTIKKE BEDANKT. “ ’s middags is Mark ook op de recreatie afdeling geweest. Hij heeft een uurtje spelletjes gedaan. Het is weer eens wat anders. Andere mensen en een andere omgeving.

In de kamer van Mark zijn de verhoudingen tussen hem en zijn kamergenoot Jouri inmiddels helder. Tegenover het bed van Jouri hangen een poster en een vlag van Arsenal. Mark kijkt met een te vrede blik uit op zijn vlag en sjaaltje van Feijenoord.
En dat op steenworp afstand van de Arena. Je moet maar durven.

Dan een bezoek van de Anesthesist ter voorbereiding op de operatie van maandag. Dat is een lekker ventje. Hij vraagt doodleuk of Mark bij de laatste operatie een volledige narcose heeft gehad. Mark zegt verbaasd dat hij gelukkig inderdaad een volledig narcose heeft gehad van naar zijn idee een dag. De volgende vraag was nog lachwekkender. “heeft U toen een ruggenprik gehad of een normale narcose?” Mark schiet in de lach en legt uit dat hij aan zijn rug is geopereerd. Uiteindelijk wordt duidelijk dat Mark maandag geopereerd wordt aan zijn linker onderbeen en dat ze dit dan sluiten. Dinsdag een rustdag en woensdag weg uit Amsterdam.

’s Avonds zitten we met een club vrienden van “de jongens” Roll, Jorie, John en zijn vriendin Amanda. We halen oude verhalen op en keken nog naar een stukje video van het bezoek van Sinterklaas aan school Het Spui in 1996. Als ouders krijgen we toch weer nieuwe dingen te horen die men jaren lang verborgen hield. We hadden een vrolijke avond. Zeker toen Mark nog belde om welterusten te wensen. De telefoon ging rond en ieder had zijn praatje voor hem. Leuk om dat aan te horen.