Gesprek met de dokter

“……Euuuuh, ja toch nog één vraag dokter. Als wij er voor kunnen zorgen dat er in de nacht van oud op nieuw een ziekenhuisbed en een til lift thuis staat is het dan mogelijk dat Mark thuis kan blijven slapen want, zeg nou zelf, wat gebeurd er nu op 1 januari hier in het revalidatiecentrum.”
De dokter kijkt ons aan, fronst haar wenkbrauwen en glimlacht. Kijk dan ineens bedenkelijk en zegt: “ Ik begrijp de vraag. Wat mij betreft prima maaaaaaaaaaaaaaaar de verpleging moet ook akkoord gaan.”
Terecht, Normaal moet er eerst een dag meegelopen worden in het Rijndam om de verzorging van Mark te leren. Yes, dus dat is alvast binnen. Nu nog met de verpleging praten. Dat doen we straks. Hiermee sloten we het gesprek dat we samen met Mark hadden met dokter Stoffels.

Dit gesprek vond plaats op haar verzoek. In het teamoverleg kon men geen algemeen beeld krijgen van hoe Mark er nu in zit. Beseft hij voldoende de situatie waarin hij zit. Mark, en vooral wij, vertellen vervolgens hoe onze belevingen zijn van het moment van het ongeluk tot nu toe. Hieruit bleek dat we realistisch zijn. De dokter vertelt ons vervolgens dat zij uitgaat van rolstoel gebondenheid van Mark. Denken en doen vanuit de rolstoel. Hierop is ook de revalidatie gericht. En die hoop dan, is die niet terecht? Volgens de dokter wel maar feit is nu dat Mark niet kan lopen en zijn ontlasting en urine onvoldoende beheerst. En de hoop neemt de dokter ons zeker niet af. Er kan volgens haar tot een jaar gedeeltelijk herstel plaats vinden. Eerst maar eens werken aan verder herstel van de verwondingen. En dan die tintelingen, pijn, warmte gevoel en dat soort dingen die Mark aangeeft. De dokters is duidelijk. Dit zijn volgens haar bekende verschijnselen bij een dwarslaesie en kunnen niet gelijk gekoppeld worden aan een begin van herstel. Geduld en afwachten. Feit is dat Mark nu aan de rolstoel vastzit.

We praten vervolgens over wat men ons heeft verteld in het AMC en wat ons nu wordt verteld zolas welke wervels zijn er nu stuk en wat heeft men nu precies gedaan om het te herstellen. We komen er niet uit. Er blijven veel vragen over voor ons volgende bezoek in het AMC als Mark op controle moet.

Ander nieuws wat de dokter ons vertelde is dat Mark hard vooruit gaat in zijn revalidatie en wondherstel. Men is zeer tevreden. Als hij zo doorgaat zal hij medio mei/juni zover zijn dat hij zelfstandig thuis kan wonen. Dat is dan mooi iets om naar toe te werken. We bedanken de dokter en nemen afscheid van haar omdat zij met ingang van 1 januari in het Dijkzigt gaat werken.

Ik hoor U denken en wat vond de verpleging nu van oud en nieuw. Dat vonden ze zeer begrijpelijk maar dan moesten we toch echt wat dingen vooraf komen oefenen. We spreken af dat we dat morgenochtend van acht uur komen doen. Dan gaan we oefenen met de til lift, wassen en toucheren. Mark hoort het allemaal aan en maakt de nodige grappige opmerkingen. Paola, de (EVV) verpleegkundige maant hem tot serieusheid. Het is een dollenboel af en toe maar dit moeten we serieus op pakken uiteraard. Het is kort dag. Ik hoop dat we morgen slagen voor ons examen

Nu nog het probleem oplossen van het pad achter de woning. Toen we 2e kerstdag met de rolstoel over het achterpad reden bleek dit net te smal. Wie kan ons helpen aan een paar steigerplanken om dit probleem op te lossen.

Het bezoek was vandaag ook weer gezellig. Het is Mark zelf die dikwijls de stemming er in brengt. Dadelijk wat foto’s.

Als U dit allemaal leest denkt U misschien wat doet Mark aan zijn revalidatie. Dat is iets wat ook grotendeels aan ons gezichtsvermogen onttrekt. Maar het personeel van Rijndam is eigenlijk de gehele dag bezig met Mark en zijn lotgenoten. Fysio, ergo, psycholoog, maatschapelijkwerk, intimiteitverpleegkundige, dokters en anderen zijn druk bezig Ook krijgt Mark veel voorlichting, is hij bezig met het aanleren van de dagelijkse verzorging, het gebruik van de rolstoel en het bezig zijn vanuit die rolstoel. Ook zijn de contacten met verpleegkundigen en contacten met de lotgenoten van groot belang.




PS.
Verzoekje aan Ria en Joerie. We zouden graag jullie emailadres hebben.