Soms verbaas je je nergens meer over. Zo ook bij de kaarten die Mark ontvangt. Één dezer dagen ontving hij een kaart van de Kerstman. Ja inderdaad de Kerstman. Als je denkt dat je de hoop op sneeuw en vorst kunt laten varen valt er een Kaart van de Kerstman op de mat van het Rijndam. En dan denk je als eerste: "Goh, die is lang onderweg geweest” Maar als je dan leest dat hij op 23 februari 2007 is afgestempeld in Lapland, Arctic Circle dan is hij eerder te vroeg. Leuk om te lezen dat de Kerstman op deze manier de postzegelverzameling van Mark uit wil breiden. Nu maar wachten wat de Paashaas verstuurt. Waar woont die trouwens.
Tijdens het bezoek waren en een aantal vriendinnen en vrienden van Mark van zijn school uit Dordt. Een van de vorige bezoeken hadden zij staan kijken en meegedaan met rolstoelbasketbal. Daar waren zij van onder de indruk. Ze hadden toen de grootste moeite om in de stoel te blijven en het zal dan ook niet verbazen dat één van hen er uit viel. Vandaag hebben ze hun hart helemaal op kunnen halen. Wij ook trouwens. Met verbazing hebben we staan kijken naar rolstoel rugby. Ja, u leest het goed. De deelnemers zitten zwaar vastgesnoerd in speciaal verstevigde rolstoelen en beuken elkaar de sporthal door op jacht naar de bal. Indrukwekkend.
Hierna bij Martin en Thea langs om het staartje van de viering van hun verjaardagen nog mee te maken. Reuze gezellig, zeker toen we een plaatsgenoot van Lian ontwaarde. Toen deze Connie helemaal aan de praat was biggelde de tranen over onze wangen en kwamen we er achter dat zij één van de “poldervrouwen” is van wie we vorig jaar een voostelling hadden gezien en waar we met verkrampte lachspieren vandaan kwamen. Wat is de wereld klein.
Tijdens het bezoek waren en een aantal vriendinnen en vrienden van Mark van zijn school uit Dordt. Een van de vorige bezoeken hadden zij staan kijken en meegedaan met rolstoelbasketbal. Daar waren zij van onder de indruk. Ze hadden toen de grootste moeite om in de stoel te blijven en het zal dan ook niet verbazen dat één van hen er uit viel. Vandaag hebben ze hun hart helemaal op kunnen halen. Wij ook trouwens. Met verbazing hebben we staan kijken naar rolstoel rugby. Ja, u leest het goed. De deelnemers zitten zwaar vastgesnoerd in speciaal verstevigde rolstoelen en beuken elkaar de sporthal door op jacht naar de bal. Indrukwekkend.
Hierna bij Martin en Thea langs om het staartje van de viering van hun verjaardagen nog mee te maken. Reuze gezellig, zeker toen we een plaatsgenoot van Lian ontwaarde. Toen deze Connie helemaal aan de praat was biggelde de tranen over onze wangen en kwamen we er achter dat zij één van de “poldervrouwen” is van wie we vorig jaar een voostelling hadden gezien en waar we met verkrampte lachspieren vandaan kwamen. Wat is de wereld klein.
1 opmerking:
Nou Mark er zijn sporten genoeg lees ik alweer voor je! ;)
Maar pas je wel beetje op der mee volgens mij zijn wij banger dan jullie!
Tot snel weer
Sjaantje
xxx
Een reactie posten