woensdag 22 november 2006

Na de operatie's

Om drie uur komt de verpleegster die vraagt of we Mark nog even willen zien omdat hij weer geopereerd moet worden. Nu aan bloedingen aan zijn linker onderbeen. We spreken kort met hem en laten hem weer achter in handen van de specialisten. Na een uurtje is hij terug. Die ochtend is het wachten op het gesprek met de Neuroloog die de operatie heeft uitgevoerd. Dokter Kurt. Hij vertelt ons dan dat Mark een aantal verwondingen heeft zoals twee breuken in zijn rechter heup, twee wonden aan zijn linker onderbeen die ze open houden, gebroken en gekneusde ribben, gebroken teen en het ernstigste: een dwarslaesie. Wel vertelt de neuroloog dat er lichtpuntjes zijn. Volledig herstel mogen we niet verwachten maar doordat men de twee gebroken wervels heeft kunnen herstellen en het ruggenmerg heeft schoongemaakt verwacht men enig herstel. Een lange tijd van revalideren hoort daar bij. Verwachting in percentages worden niet gegeven. De orthopedisch chirurg Been was ook te spreken over de operatie die hij met name aan de heup had uitgevoerd. Met deze boodschap in ons hoofd spreken we nog even met Mark die nog steeds op de verkoeverkamer ligt. Hij kent de situatie waarin hij zit en weet zijn vooruitzichten. Hij zwijgt.

Hierna rijden we naar huis om het aan Reno, Joost en Annemarie te gaan vertellen. Het slaat in als een bom en de emoties zijn hevig. Huisarts Paul Visschedijk komt en weet ons iets op te beuren. Een luisterend oor en een bemoedigend woord. Velen zullen er nog volgen. Diezelfde avond gaan we terug naar het AMC. We bezoeken Mark maar hij is amper aanspreekbaar. Hij zegt niet veel en klaagt over veel pijn. Zijn lijf en bed hangen vol apparatuur. Het piept, suist, borrelt. Van alles hoor en zie je. Het stelt niet gerust. Mark praat amper. Hij steekt af en toe zijn duim op en glimlacht kort. We praten over 020 dat alleen al reden is om snel te herstellen en weg te gaan. Hij ligt vastgesnoerd in bed, gestabiliseerd met een net woord. We spreken met de zaalarts die ons adviseert naar huis te gaan om te slapen. Medisch is het niet nodig de nacht bij Mark te blijven. Het zou voor iedereen beter zijn te rusten om donderdag een beetje fit te zijn. We gaan naar Strijen en na wat gedronken te hebben naar bed. Een moeilijke en woelige nacht.

Geen opmerkingen: