Zieken

De laatste dagen van de week zat het niet mee. Mark ziek. Hij blijkt blaasontsteking te hebben. Dat was lang geleden voor zijn doen. In juni heeft hij het ook gehad. Gelukkig kreeg hij wat medicijnen en knapt hij weer wat op. Hij was goed beroerd.

De stukadoor liet het ook afweten door zieken in het bedrijf. Dan ook nog Herfstvakantie en dan wordt het moeilijk om snel een vervanger te vinden. Nou ja, maandag pikken we de draad weer op en als het mee zit is volgende week alles netjes gestuukt en de vloer afgewerkt. Op 6 november wordt de elektriciteit en dergelijk omgezet. Dan kan de oude meterkast ook gesloopt worden en kan men echt met de afwerking beginnen. Vandaag de dag van de zieken volgens mij. Mark ziek, heeft blaasontsteking. Was lang geleden voor zijn doen. In juni heeft hij het ook gehad.

Pannenbier

Dat we langzaam de herfst in gaan is duidelijk. Je hoeft maar naar buiten te kijken en je ziet de bladeren aan de bomen langzaam verkleuren en er al afvallen bij het minste zuchtje wind. De rijpen bessen aan bomen en struiken worden gulzig opgegeten door de vogels. Zij eten zich vol met het oog op de komende winter. Hun vetreserves worden op een hoger pijl gebracht zodat zij straks stand houden als de koude en gure wind vanuit het oosten hun schuilplaatsen zal geselen. Ook de egel die ieder avond zijn schuilplaats verlaat is bezig met zich voor te bereiden op de winter.

Volgegeten zal hij zijn bioritme sterk laten dalen om op een beschutte plaats zijn winterslaap te houden. De dalende watertemperatuur in de vijver wijst ook de vissen op de naderende winter. Zij hebben de gehele zomer gebruikt om te groeien en worden minder actief en eten eigenlijk nauwelijks nog als de watertemperatuur daalt. Ook ik heb mijn vetreserves op peil gebracht om de barre wintermaanden te kunnen overbruggen.

Waar ik naar toe wil?? Ik hoor het U denken. Eigenlijk wil ik U vertellen dat de buitenactiviteiten voor Mark steeds minder worden. De mogelijkheden beperken zich. Hij is sterk afhankelijk van het weer. Kou en regen zijn in het bijzonder zijn vijanden. Vandaar dat het er op uit trekken stukken minder is met de herfst buien. Vorige week nog wel een keer met Roll de polder in gefietst.

Dus eigenlijk wat anderen activiteiten gezochte en…………….gevonden.

Tenminste dat vinden wij.
Met enige toevalligheid kwam Mark en John bij het wembad uit. En wie liepen ze daar tegen het lijf, juist Maria Rietveld, de manager van het Zwembad en geen onbekenden uit mijn voorzitterstijd bij Apollo. http://www.sportcentrum-apollo.nl/ Hoewel wij al langer Mark voorstelden om te gaan zwemmen had zij het binnen enkele seconden voor elkaar. Voor Mark het wist lag hij in het warme water van het zwembad op nog geen steenworp afstand van ons huis. Hij vond het prima maar of het zal leiden tot en wekelijks bezoek is nog de vraag.

De aanbouw krijgt steeds meer vorm en er verschijnen steeds meer mensen over de vloer, zoals de dakdekker, loodgieters, stukadoor en elektricien. De gleuven voor het leidingwerk zijn aangebracht en een groot gedeelte van de water en cv-leidingen zitten er in. Ook het glas is geplaatst en is de tijdelijke voordeur in zijn scharnieren gehangen. Dat scheelt een heel stuk zeg. De wind en tocht is nagenoeg weg. Dat werkt een stuk prettiger ook.

Veder werd het hoogste punt bereikt. Tijd voor pannenbier. Een oud gebruik in de bouwwereld, een traditie die we graag helpen in standhouden.

Verjaardag

Van vrijdag op zaterdag een kort nachtje voor mij. Vrijdagavond viel er een doden bij een schietpartij in Rotterdam, dat werd dus een uurtje of vijf. Om twaal uur kreeg ikde nodige felicaties en een “noodcadeautje” in de vorm van koeken.

Om negen uur, na een paar uurtjes slapen, stond ik samen met Johan de Pee in de APL-polder om een delegatie uit Dirksland en Goederede te ontvangen. Zij wilden graag geïnformeerd worden hoe je in het Kader van Deltanatuur http://www.deltanatuur.nl/navigatie/frameset.asp?knop_id=10000234 een mooi en voor de inwoners toegankelijk natuurgebied in kan richten. Hierbij dan ook nog rekening houden met de belangen van de landbouw. Zij waren zeer benieuwd omdat wij in Strijen dit project zonder enig bezwaarschrift voor elkaar hebben gekregen. Ik heb het 1e uurtje voor mijn rekening genomen en John heeft ze uitgezwaaid rond twaalfuur uur. Ik ben vervolgens naar huis gegaan om alles voor ’s avonds in orde te maken.

Want velen kwamen afgelopen zaterdag even de hand schudden voor de jarigen; Reno, Annemarie en Wilko. Het was gezellig druk en door het goede weer en met behulp van een warmtelamp konden we ook buiten een hapje en een drankje nemen. Zoals te verwachten was hebben we de nodigen rondleidingen kunnen geven en trots vertelden wij over de voortgang in de werkzaamheden. Want we zijn zeker tevreden hoe met name Willem v.d. Wulp, Jaco en Leo, van bouwbedrijf de Hoeksche Waard, er voor zorgen dat de aanbouw langzaam verrijst. De dakbedekking ligt er op en alleen nog voegen en de buitenkant is klaar. Tijd voor pannenbier dus.

Maar goed, het was zaterdagavond berengezellig met zoveel mensen. De volgende dag weer op en hebben we alles weer opgeruimd, de stukken voor de volgende collegevergadering gedaan en lekker aangerommeld. Met Mark hebben we nog eens goed gekeken waar de schakelaars en de stopcontacten moeten komen. Komende week komen ze namelijk de sleuven frezen voor de leidingen en dan moeten we het zeker weten. Stopcontacten kom je altijd te kort, dus opletten.

Maandagochtend tussendoor even naar huis. De “loodgieter” is bezig. Samen kijken we naar de inrichting van de badkamer. De douche in het midden en de bediening aan de zijkant. De douchestoel wordt erbij gehaald en de plek voor de toiletpot wordt bepaald. Prettig om zo te kunnen werken.

Waterdicht

Mijmering

Als je zo in de ruimte staat kun je al aardig zien hoe het gaat worden. Door het grote raam aan de voorzijde is het lekker licht. Ook aan de zijkant zit een raam. Tja, als je daar zo staat, nog geen jaar na het ongeval, is het eigenlijk toch vreemd. Wat gaat dat allemaal snel.
Ik weet nog goed die nacht in Napels toen we werden gebeld: Ja hallo met Christien. Ik bel jullie want Mark heeft een ongeluk gehad en ligt in het ziekenhuis. Even hoor je niets maar snel luister je verder en laat je de ellende over je heen komen. Wat zegt Christien en hoe vertel ik het zo aan Lianne. In gedachten gaat het snel. Zo zijn we weer in Nederland en staan we samen in de verkoeverkamer naar Mark te kijken die zachtjes kreunt na de uren lange operatie. Ook de dagen erna staan in je geheugen gegrift. De eerste woorden van Mark en de eerste gesprekken met de artsen. Na een goede dag gaat hij weer achteruit en beland hij via de IC werd terug op de verkoeverkamer. Langzaam, zeer langzaam, herstelt hij iets en praat hij wat. Als ze hem uit zijn bed takelen gaat het vol pijn en de tranen komen in zijn ogen. Hij trekt wit weg en hij wordt terug gelegd. Je denkt dat het nooit meer wat wordt. Maar toch gaat het beter en de snelheid komt er in. Af en toe in de stoel naast bed maar als snel, half december, over naar Rijndam. En daar ging het echt snel. Met de feestdagen was hij al even thuis en dan heeft hij de smaak te pakken. Half mei is hij thuis. Dan nog in het oude huis. We hebben dan intussen een ander huis gekocht. En daar sta ik nu, in de aanbouw voor Mark die een jaar terug nog rondliep maar nu afhankelijk is van zijn rolstoel om vooruit te komen en moet leven met ook de andere beperkingen die er zijn.
Maar snel afbouwen dus zodat we het huis verder in kunnen richten en de verhuisdozen verder uit gepakt kunnen worden. Hopelijk zijn we met de Kerstdagen aan kant en kunnen we zeggen: ”we zijn klaar, nu rust!”

Week overzicht

Weer een weekje van sjouwen en bouwen achter de rug. Het schiet lekker op. Na het dicht leggen van het dak is men vooral bezig geweest met het schoonmetselwerk. Aan de zijkant van de buren was het behoorlijk lastig. Er staan de nodige bomen en struiken. We willen dat zoveel mogelijk houden en de buurvrouw uiteraard ook. We hebben dan ook tot tegen de toekomstige muur teruggesnoeid. Dan weet je het al. De werkruimte is zeer beperkt. Met behulp van platen hout en spanbanden werden de bomen en struiken tijdelijk opzij gedrukt zodat er werkruimte ontstond.

Een plekje waar de metsel kuipen en de stenen kunnen staan. Terwijl Leo en Jaco zoveel mogelijk op dezelfde plaats bleven staan was het Fabian die ouderwets moest “opperen”. Dus stenen sjouwen, specie maken en aan de zijkant van de nieuwbouw zien te krijgen. Dat deed hij prima.

De laatste dagen was gelukkig een stuk droger want in de regen werken is niet lekker. Buiten dat jezelf aardig nat wordt is ook veel van het gereedschap en materiaal nat. Gelukkig wordt het de komende week wat dat betreft makkelijker. Daan zullen de werkzaamheden meer binnen zijn. De kopgevel moet nog worden dicht gemetseld en een kozijn gezet. Ook het freeswerk voor de leidingen kan plaatsvinden. Kortom genoeg te doen.

Volgende week is het toch al druk want dinsdag verjaart Reno en ik zelf wordt zaterdag weer een jaartje ouder. Nou ja ouder.

En toen was het droog

Regen

Droog weer, dat is wat we nodig hebben, droog weer. De werkzaamheden aan de uitbreiding van ons huis konden tot nu toe wel wat regen hebben. Maar de werkbare uren sinds vorige week donderdag waren voorzien van de nodige hoeveelheden regen.

De binnenmuren staan nu en de balken liggen er op. De volgende logische stap is het leggen van de dakplaten, isolatie en dan de dakbedekking erop. Dat zijn werkzaamheden waarbij een klein beetje nattigheid geen kwaad kan maar de hoeveelheden van de afgelopen dagen zij iets te veel van het goede. Jaco en Leo gaan de regen zelf niet uit de weg.

Vandaag werden, ondanks de regen, de voorbereidingen getroffen voor het optrekken van de scheidingswand tussen badkamer en slaapkamer. Ook kan begonnen worden met het dichtmetselen van de kopgevel. De stenen staan klaar. Zo al bij al ligt het aardig op schema. De rotzooi valt mee moet ik zeggen. Tot nu toe speelt het meeste zich buiten af. Er komt een moment dat de opening naar de rest van het huis wordt gemaakt en dat zal wel wat meer troep als nu geven denk ik. Nee de Jaco en Leo werken netjes. En de twee dagen per week dat stageloper Fabian mee loopt gaat het ook netjes.

Fabian heeft niet alles mee en heeft soms moeilijke tijden door te maken. Zeker toen zijn klupke de beker uit werd gekegeld. Ja, hij is aanhanger van PSV, die jongens van de lampen zal ik maar zeggen. Dat geeft uiteraard voldoende stof tot kleine plagerijtjes over en weer. Hoewel klein, hem uit een Feijenoord beker laten drinken is toch wel traumatische ervaringen voor het ventje. Maar dat werd weer helemaal goed gemaakt door de tompouce van Jaco die de einduitslag van Feijenooord-PSV niet goed had voorspeld. Feijenoord verloor. Wellis waar net in de laatste minuten maar toch. Verloren is verloren en dan mis je toch drie punten.


Tussendoor werkt Mark aan zijn balvaardigheid.