Dolle pret was het van de week. Nadat Mark al de tijd had geroepen dat hij niet meer achter het stuur ging zitten gebeurde het toch. Telkens als wij begonnen over het zelf auto rijden verkondigde Mark dat het wel prima was zo. Hij kon met zijn stoel en fiets op de meeste plaatsen komen. Was het verder weg of slecht weer dan was er altijd wel iemand die “toevallig”ook die kant op moest. Dan kramde hij nog wat uit over goed voor het milieu en minder kans op bekeuringen en daar bleef het dan bij.
Maar deze week werd daar door Peter van ’t Wout een eind aangemaakt. Hij had regelmatig gedreigd naar Mark dat hij met zijn aangepaste auto langs zou komen en dat hij dan maar eens achter het stuur moest kruipen. Dit dreigen is nu tot uitvoer gebracht Onder toezicht van ons en het maken van de nodige opmerkingen kroop Mark in de Mercedes van Peter. Ja, gelijk groot aanpakken natuurlijk. Na een korte uitleg over de nodige knopjes en handels zoals in iedere auto hier twee extra handels; die van het gas en die om te remmen. Die laatste niet onbelangrijk. Peter vervolgens op de bijrijders plaats en Joost achterin. En toen, vroem de straat uit. Langzaam en voorzichtig. Wij bleven achter elkaar vragend hoe hij het zou vinden.
Na terugkomst de nodige verhalen van de mannen. Ze hadden een rondje Hoeksche Waard Oost gedaan. Strijen, dan het buurtschap ’s Gravendeel (gemeente Binnenmaas) om vervolgens via Maasdam weer naar Strijen terug te rijden. Zij moesten nog het meest lachen om het gezicht van Ab van de Burg. Terwijl hij hard aan het werk was langs de weg werd hij vanuit de auto vriendelijk begroet. Bij het zien van Mark achter het stuur viel zijn onmisbare sjekkie van verbazing uit zijn mond, de schoffel op de grond en hij zelf er naast. Ze wilde eerst nog stoppen om hem weer op de been te helpen maar ze zagen dat een aantal collega’s van Ab zich naar hem toe spoedde om Ab weer onder de mensen te brengen. Nou ze konden rustig verder. Al lachend koerste zij de dijk richting Mookhoek op. Met een rustig muziekje op de achtergrond trok het weidse langschap van de Hoeksche Waard aan hen voorbij. Het tarwe was net geoogst en de harde stoppels staken net boven de grond terwijl het loof van de aardappelplanten stond te verdorren door het spuiten ter voorbereiding op het rooien.
Dan vraagt Peter de handel van het gas eens wat verder aan te halen. De snelheid neemt ziende ogen toe zoals ook de kans op een bekeuring dus snel weer naar de toegestane veilige snelheid. In de Mookhoek passeren ze zwijgend de plaats van het ongeluk nu bijna een jaar geleden. Met al deze verhalen in het hoofd laat Peter ons weer achter met de mededeling dat ze nog wel eens een eindje door de polder gaan rijden. Mark was het goed bevallen maar of het zal leiden tot de aanschaf van een eigen auto?? Ik weet het niet. Wat dat betreft lijkt Mark sprekend op mijn Opa. Hij heeft nooit geld en geeft dan ook niks uit. Maar het bankboekje groeit gestaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten