Naar boven

Vrijdag aan het eind van de middag weer een afscheid. Vandaag was George voor het laatst in het Rijndam. Zijn afscheid werd gevierd buiten in het zonnetje op het terras met een flesje bier en een zak borrelnootjes van Mahmut. Je merkt dat er in korte tijd een band ontstaat tussen de verschillende mensen. Handen worden geschud en Reno, Mark en ik reizen af naar Strijen. Snel wat eten en omkleden.

Om acht uur is het de gemeentelijke dodenherdenking. Mark en Lian gaan ook mee. Zelf loop ik met het college, raadsleden, trommelaars, scouting, schoolkinderen en belangstellenden in een tocht van het gemeentehuis naar de plaats waar de herdenking jaarlijks plaats vind. Dat is bij het herdenkingsmonument voor gevallenen aan de Kerkstraat en aansluitend naar het Joodse herdenkingsmonument.

Onderweg naderen een woning waar een groep jongelui een barbecue aan het houden is. Het gezellig samenzijn wordt omlijst met de dreunende tonen van muziek uit een auto waar de portieren van openstaan. Wat nu schiet er door mijn hoofd. Als één van de jongelui de stoet opmerkt rent hij naar de auto en wordt de muziek uitgezet. Hij waarschuwt de anderen waarop men zwijgzaam de stoet aan zich voorbij laat trekken.

Na afloop met een groot gedeelte van het gezelschap nog een bakje koffie drinken waar bij veel mensen een praatje maken met Mark. Hij stelt het zeer op prijs en glundert van zoveel belangstelling.

Verder het weekend weer lekker geklust. Reno en Christien hebben zich op de wanden van de slaapkamer van Reno gestort. Met chirurgische precisie kreeg ieder baantje een plekje. Het ziet er perfect uit. Ook Annemarie en Joost hebben zich uitgeleefd maar dan met de kwasten. En de deskundige ondersteuning van Roll was weer vanzelfsprekend zo onder hand. Op alle tereinen is hij inzetbaar en klaart hij de klus. Echt geweldig.

Mark heeft nu ook in het nieuwe huis de situatie boven bekeken. Met wat hulp kon hij zittend de trap op komen en kon zo zien hoe ver men was met het schilder en behangwerk in de kamer van Reno en Joost. Het was wat heisa maar ik denk dat hij het meer gaat doen. Nu nog een keer naar zijn eigenkamer in het ”oude” huis.