Brand

De afgelopen dagen stonden vooral in het teken van het komende vertrek van Mark uit het Rijndam. 22 mei 2007 zal het dan echt gaan gebeuren en langzaam worden er wat spulletjes van zijn kamer meegenomen. In de loop van de tijd is die aardig vol komen te staan en hangen met allerlei aanmoedigingen. Dat is een auto vol geworden. Ook de douchestoel is geleverd en kan meegenomen worden. Woensdag waren George en Mahmut op bezoek. Gezellig de belevenissen aangehoord van hoe zij de eerste dagen thuis hebben beleefd. Van het drukke Rijndam naar de stilte van de eigen woningen waar zij maanden, meer dan een jaar, niet geweest waren. Je weg vinden in je eigen woning. Wennen aan je huisgenoten die zo hun eigen patroon hebben ontwikkeld. Het uitslapen dat volgens Mahmut nog het meest heerlijke is. Hoewel het weer minder was de laatste weken hebben zij genoten van hun “vrijheid”.

Gezellig met z’n allen gegeten en zo ongeveer het laatste bezoek van een groep familie en vrienden zoals Joost, Reno, Annemarie, Roll, Aap, Rik en Marcel. Vervolgens na het eten en "uitbuiken” met heel de club naar Strijen want Mark heeft een lang weekend. Zondagavond terug, maandag inpakken en dinsdagochtend voorgoed naar huis.

Een tweede brandalarm in het Rijndam zorgde weer voor de nodige hilariteit. Terwijl de sirenes loeide, ramen en deuren gesloten werden en de radio werd afgestemd op de rampenzender, stormde de eerste BHV-ers al over de afdeling in de richting van de brandhaard. Herkenbaar aan de fel gele hesjes traden verpleegsters kordaat op en wisten zij de rust te behouden. Niet dat er iemand echt onder de indruk leek maar toch. De gehelmde en besnorde brandweerlieden denderde met hun rode voertuigen het voorterrein op. De portieren vlogen open en niets en niemand ontziend togen zij naar de derde etage waar de brandhaard moest worden bestreden. Met bijlen in de aanslag werd het “target” omzichtig benaderd. De druk op de uitgerolde slangen werd verhoogd terwijl beneden het vangzeil werd gespannen. Iedereen keek gespannen en met ingehouden adem naar de OVD*. Hij, laten we hem voor het gemak Gerrit noemen, moet het sein geven om de kamer te betreden om de brand te kunnen bestrijden. Het leek een eeuwigheid te duren maar dan toch kwam het bevel. Met een zware weerbarstig stem buldert hij zijn bevelen door de gangen van het Rijndam. Op niet mis te verstane wijze gaf hij het bevel het aanvalsplan ten uitvoer te brengen. De manschappen opende onder dekking van in de aanslag gehouden brandslangen de kamerdeur.

De teleurstelling op de gezichten van de brandweerlieden deed het vermoeden rijzen dat we te maken kregen met een vals alarm. Geen rook. Geen vuur. Geen lekker fik maar, een loos alarm. De helmen werden afgedaan en de spuitmonden van de slangen wezen naar de grond. Langzaam werd ruimte gemaakt voor de bevelvoerder die met een strak en nors gezicht zijn manschappen bedankte en de kamer instapte. Ook de spanning onder de toeschouwers nam nu toe. In tegenstelling tot het bevel het pand te verlaten hadden zij zich nu verzameld rond de bewuste kamer. Zij wisten van wie de kamer was en waren natuurlijk nieuwsgierig naar wat er was gebeurd. Kort ervoor hadden zij de bewoner met zijn vriendin nog gezien. Fantasieën werden naar elkaar uitgesproken en maar al te graag als mogelijk oorzaak bevestigd.

Het was wachten op Gerrit, de OVD. Hij was in de kamer en je hoorde hem praten maar het was niet te verstaan. Langzaam reed en liep men dichterbij in de hoop iets van het gesprek op te kunnen vangen. Dan valt door de deuropening van de kamer de schaduw van een breedgeschouderde man de gang in. Hierop verschijnt de man zelf in de deuropening. Op zijn verweerde gezicht is een lang en intensief brandweerleven maar ook een kleine glimlach zichtbaar. Als hij de toeschouwers ziet trekt hij zijn gezicht in een strakke plooi om met bulderende stem aan te geven dat de “brand” meester is en er niets aan de hand is. In korte bewoordingen geeft hij aan dat hij en zijn manschappen voor een stommiteit met gevaar voor lijf en leden naar het Rijndam zijn gesneld. Een stommiteit?? Daar willen ze meer over weten die Rijndammers. Al snel worden de vragen op Gerrit afgevuurd. Op aandringen wordt in een vlammend betoog door hem uitgelegd wat er is gebeurd. Meneer X was met zijn vriendin Y op zijn kamer. X, die een fervent roker is, placht zijn sigaretten aan te steken met een aansteker. Handig, maar er zit ook een nadeel aan. Die dingen raken wel eens leeg. U herkent vast het getob vervolgens om die dingen weer gevuld te krijgen. Met zo’n bus gas met allerlei vulnippels en handen te kort moet het gas onder hoge druk in de aansteker gebracht worden. Al proberend is de bus gas al half leeg voor het juiste nippeltje gevonden is. Langs alle kanten spuit het vloeibare gas uit de bus maar er gaat niets in de aansteker. Één enkel vonkje is vervolgens genoeg om een steekvlam te doen ontstaan. Het felle licht van de steekvlam kleurt de kamer een fractie in een sinistere geel, rode gloed. X. en Y schrikken zich een hoedje als ze zien dat de steekvlam het haar van Y in vuur en vlam zet. Gelukkig staat zij precies onder de brandmelder zodat haar hulpgeroep word begeleid door een niet te stoppen snerpend brandsignaal. Na het aanhoren van dit verhaal bulderen de Rijndammers het uit van het lachen. De nodige opmerkingen worden gemaakt. Ook verschijnen X en Y in de gang. Enigszins beteuterd kijkend doen zij hun verhaal. Al snel zijn ze van de schrik bekomen en doen ook zij hun verhaal. Gerrit wringt zich door de menigte heen en sluit zich aan bij zijn manschappen waarop zij het pand weer verlaten.

De dagelijkse stroom van berichtgevingen stokt zoals u hebt gemerkt. Niet dat er niets te melden zou zijn maar het is wel minder. We moeten ook goed het doel van deze weblog voor ogen houden en dat is U te informeren over het herstelproces van Mark. Mark loopt aan het eind van zijn revalidatie en, zoals gemeld, komt hij dinsdag naar huis. Ik denk dat het dan ook een goed moment is om te stoppen met de weblog. Er zal best nog veel gebeuren in de toekomst rond Mark. Hoe gaat zijn verder herstel thuis en hoe gaat het met de aanbouw zijn zo van die vragen voor die toekomst. Natuurlijk willen we dat met u delen maar de weblog is wat ons betreft daar niet het juiste middel voor. We hopen weer wat meer tijd te gaan krijgen en meer thuis te zijn. We hebben dan weer tijd om lekker thuis met U bij te kletsen onder genot van een bakje koffie of een glaasje. Ook kunnen we er dan zelf weer eens op uit en staan we misschien wel bij U op de stoep om U te feliciteren met U verjaardag of zo maar voor de gezelligheid.



* OVD. Officier van Dienst.