Nel, het "kassameisje"

Het weekend is weer achter de rug. Wat normaal voor Mark altijd relaxed was is nu een crime geworden. Die weekenden kunnen niet snel genoeg voorbij zijn zoals ik al eerder schreef. Het is dan stil in het Rijndam. Geen revalidatie of andere activiteiten. Het zijn dan lange dagen, ondanks het vele bezoek. Mark is liever bezig. Dat kon vandaag weer een beetje.

Na het bezoek van de decubitus verpleegkundige werd besloten dat Mark vandaag 2 keer drie uur de rolstoel op mag zoeken. Het gaat dus wat beter met de bips maar dat veranderd zowat dagelijks. Het is redelijk onvoorspelbaar.

Vandaag moest Mark zich beperken tot krachttraining. Het bovenlichaam kan zijn werk doen en sterk worden terwijl zijn onderlichaam nog rust krijgt van wegen de bips. De verpleegkundigen hebben begrip voor Mark zijn situatie en nemen wat extra tijd voor hem voor een praatje. Je mag bewondering hebben voor de verpleegkundige. Zij hebben de handen vol aan de verzorging van de mensen, in en uit bed tillen, wassen, begeleiden en zij hebben aandacht voor de mensen. Die mensen zijn niet alleen lichamelijk afhankelijk geworden, meestal van het ene op het andere moment, maar ook geestelijk verandert er het nodige. Je moet als verpleegkundige sterk in je schoenen staan om dit te kunnen doen. Petje af.

Vanavond zat Mark weer te genieten van het bezoek. Nel, het "kassameisje" van AH, ging zelf even mee naar het bed van Mark kijken. Verder werden er oude verhalen opgehaald en de wildste plannen voor de toekomst worden gemaakt. De fantasie kent daarbij geen grenzen en dat hoeft ook niet. Het is ontspannend en we hebben de meeste lol. We wachten echter nog wel op een goed idee. Tot nu toe zijn de plannen vooral leuk maar niet uitvoerbaar.

PS.


Gaat het de 27e nog door Sylvester?????