Narreku

Vandaag was het hoogtepunt voor Mark, en ons, het bezoek van Dennis en Erik. Erik de Bergse Nar. Zij kwamen h'oogst persooneluk ut ceedee-ku brenge mee daer op ut nuuwe Vastenavendliedje voor dees jaar. Het was een grote verrassing en heel "leutig" .Gekleed op z'n Bergs in vastenavendtijd verschene ze in het Rijndam. Voor de overige aanwezige was het, aan de reacties te zien, of Sint en Piet binnen kwamen. Mark heeft wat dat betreft een Bergs hart en het Vastenavendbloed stroomt door zijn aderen. Hij heeft wat dat betreft de juiste geest voor dat puur Bergs feest. http http://www.stichtingvastenavend.nl/

Met plezier zullen ze komende tijd in het Rijndam wat mee krijgen van de Bergse Vastenavend. Al waren het alleen maar de vrolijke tonen van het nieuwe liedje. Eric en Dennis bedankt!

Uiteraard de tekst van het liedje:

Vastenavendliedje 2007

Zeg, wa d’edde gròòte òòge
Da’s omda’k oe gèère zien!
En, wa d’edde gròòte ore…
Nouw, dèèr zijn ik mee gebore
En waarvoor edde dan die gròòte mond?
Da zou’k nouw onder’and’s wille wete!
Za’k ’s zegge n’oe ta komt?
Ge zij d’n dweil om op te vrete!


Prins Nilles d’n Derde is as ’n reus zo gròòt
’t Is gin Klein Dumke, ij strooi d’ok nie mè bròòd
Mar mè zeuve-mijlslèèrze ga t’ie deur de stad
En zó betòòver t’ie ’t ééle Krabbegat
Vastenavend… wa d’n sprookje!


D’r ston op de Mart ’n klein meske in de kouw
Da diep in d’r ‘art Assepoester worre wouw
Ze zee: “’k Zien de Prins, dalek kek t’ie wel naar mijn,
En mag ik zomedèèn wel z’n Prinseske zijn!”
Vastenavend… wa d’n sprookje!


Ik ston mè d’n gèèf Doreroosje n’aan de tòòg
En stook net as Langnek m’n kop ’n end om’òòg
Mar dèèr kwam ’n Oliefant mè z’n lange snuit
Die dronk m'n Doreroosje d'r Snééuwitje n'uit...
Vastenavend… wa d’n sprookje!


D’r was ’s bij Wana, d’n Eks van Reimerswaal
’n Mart vol mè Krabbe, ze zonge n´allemaal
de vuurpijl, de knalle, n’èèle n’òòp geluid:
de Kraai is weer gevalle en ’t sprookje uit!
Vastenavend… wa d’n sprookje!

Verhuisd

Het was weer een drukke dag in het Rijndam. Volop Fysio, waarbij het buikdraaien en het maken van transfers werd beoefend en gesprekken met maatschappelijkwerk en ergotherapeute. Ook de verpleging en de verzorging gaan iedere dag door en leert Mark steeds meer handigheidjes. Ook had Mark een gesprek met de revalidatiearts over het bezoek in Amsterdam. Zo zie je maar, overdag is het een behoorlijk druk programma voor Mark.
Ook is Mark vandaag verhuisd. Van de vier persoonskamer is hij gegaan naar een twee persoonskamer en deelt deze met…........... Frans. Deze zware dag werd afgesloten met de maaltijd, bestaande uit boerenkool met worst.

‘s avonds druppelde de onbevestigde berichten binnen dat de verbouwing van het café langer zou gaan duren. Niet woensdag maar maandag wordt de opening nu voorzien. Dat is een tegenvaller voor de heren.


De avond was ook een drukte voor de heren, Mark, Frans en Mahmut. Men irriteerde zich aan het feit dat de handdoeken op de voetsteunen van Mark telkens verschoven en op de grond vielen. Frans racete naar boven en haalde “verpleegstersduketape”. Hiermee werd in een handomdraai de handdoeken op de voetsteunen vastgeplakt.

Hierna kreeg Mahmut zij eigen telefoon cadeau van Mark De telefoon was keurig in kranten gewikkeld en geheel getapet met de “verpleegsterduketape”. Mahmut die beperkingen heeft in zijn handen werd genoodzaakt door de verpakking heen zijn telefoon te gebruiken. Na de nodige meppen kon hij opnemen. Hij werd ook geholpen door op de verpakking de toetsen te tekenen.

Ook was er wat serieuzer werk en werd een consumententest gedaan aan de rolstoel van Magmut. Conclusie was dat bij het kloppen op de zitting van de stoel het stoffig was maar dat de stoel wel heel bleef.

Geen nieuws

Actie!

Dat alle vrijwillige en spontane inspanningen niet altijd op prijs worden gesteld bleek vandaag. Vol goede moed besloten Mark, Frans en Magmut om zich maar eens van de sportieve kant te laten zien. Tijdens de fysio hadden de therapeuten al eens aangeven dat vrijwillig sporten ook wel mag en dat de sporthal ter beschikking staat

Het was vandaag een troosteloze dag, het café nog steeds tijdens de verbouwing gesloten en bezoek was er nog niet. Een mooi moment om aan de wensen van de therapeuten te voldoen.
Ze gingen naar de sporthal om een partijtje te basketballen, rolstoelbasketbal uiteraard. Na enige tijd werden ze ruw gestoord in hun spel door de koffiejuffrouw. Of ze maar wilde stoppen want het alarm van de sporthal ging telkens af. Nou ja, dat is toch niet zo moeilijk. Dat zet je dat toch gewoon af. Het mens was onverbiddelijk zoals al eens eerder was gebleken en de heren werd “vriendelijk” doch dringend verzocht hun biezen te pakken en maandag dan maar hun beklag te doen bij de directie. Oké, dat moet dan maar.
Ze hebben nu de Aktie groep: “Open de sporthal” opgericht. De spandoeken en pamfletten worden ontworpen en de steunbetuigingen komen binnen rollen onder anderen van de Basketbalbond, de Nederlandse Atletiek Federatie, KNVB en GFV-de wipper. De laatste vraagt om wat toelichting. GFV staat voor Geiten Fok Vereniging. Het actie comité zetelt op de derde etage van het Rijndam in de ruimte waar normaal de ondersteken, urinaal en kraambedden zijn opgeslagen. Nadere informatie volgt.

Door leden van de actiegroep

wordt via internet steun gezocht.

De spierballen worden getoond

Een proefdruk van de actiekrant

wordt bekeken en goedgekeurd.

Thuis

Het was een leuke dag thuis. Die begon al vroeg voor Mark, zo vroeg dat hij in de rolstoelbus zijn botterhammen moest opsmikkelen. Thuis een bak koffie met een worstenbroodje en hierna naar een woning gewandeld die enigszins voldoet aan onze nieuwe wensen. Wij waren er vorige week al eens geweest met Joost. Nu dus met Mark en Reno. Vreemd hoor. We liepen door de woning en tuin. Het is best aardig maar toch tja ons huis opknappen en aanpassen kan toch ook??? Mark rijdt door de woning met zijn rolstoel. Het is beter te doen als in ons huis maar ook hier zitten enkele obstakels is zijn constatering. We houden vanavond familieberaad als Joost ook thuis is.



Hierna naar Albert Heijn, de “werkgever”van Mark voor de zaterdagen. Het was een spontane ontvangst waarbij Mark werd toegezongen, koffie kreeg aangereikt en een hapje. Ook werden de verbouwingsplannen met hem doorgenomen en mocht hij laten zien dat hij het spiegelen nog niet was verleerd. BEDANKT ALLEMAAL.

“Jan, van harte gefeliciteerd en doe eens wat aan het achterstallig onderhoud in de tuin”. Deze woorden sprak Mark tegen Jan Doolaard die zij verjaardag vierden. Jan is erg oud geworden, tenminste zo loopt en zit hij, als een oude man. De werkelijkheid is dat hij het behoorlijk in zijn rug heeft. Jan neemt de tijd en neemt met Mark de laatste weken door en de ontwikkelingen in de tuin. Ze gaan naar buiten voor de inspectie. Mark had nog wat suggesties die Jan, praktisch als hij is, voor nadere uitwerking en advies bij Mark liet. Heeft hij gelijk wat te doen volgens Jan.

Hierna naar huis en Lian achter het fornuis om Mark zijn wensen met betrekking tot de maaltijd te verwezelijken. Italiaanse pennen met spekjes en ei of zoiets. Het is eenvoudig, voedzaam en lekker.

Reno graait zijn spullen bij elkaar en vertrekt zonder Mark. Ja, zonder Mark gaat hij naar Bergen op Zoom, het Krabbegat. De kalender geeft voor vandaag automatisch aan dat Reno en Mark naar het Neuzenbal gaan. Niets zou hen tegenhouden om Vastenavend te vieren zeiden ze altijd. Kieltje aan, gurdijntje om n’oedje op en maske voor en dan naar Berrege, de slaapspullekus bij ons Den en Juul binne gooie en dan naar:
Pol, http://www.doncamillobar.nl/

Denisse, http://www.hetzwijnshoofd.nl/

en tante Door of een ander kefeeke h'op de

Dubbelstraat. http://www.dubbelstraat.nl/balmaskee/bm07.html

Un boekske Leut Neut bonnukus h’aanschaffe en allee voor uit mee d’n geit. Agge mar leut et. Un pratje ier en un pratje dear. “Ei kul oe ist mee jou”, schalt deur ut keffee. Kuier van kefeeke naar kefeeke

"Oh, oh, eila, wakker worre ge zijt mee oe weblog bezig schrijf eens gewoon netjes Nederlands dan kan iedereen het lezen. Ben je betoeterd. Zo snappen de meesten mensen het niet meer." Ja het klopt ik zat wat weg te dromen omdat ik terwijl ik dit zit te schrijven zit te luisteren naar de muziek van de webcam in het vastenavendkefee Denisse en het is mijn zakdoek die me tot de orde roept. Ja, inderdaad mijn zakdoek. Het klinkt misschien gek maar ik zal hem nog wel eens aan U voorstellen.

’s Avonds komt de familie Boer op visite, Gelukkig zijn het trouwe bezoekers van de weblog want ze hadden plannen om naar het Rijndam te gaan maar nu ze wisten dat Mark thuis was kwamen ze hem in zijn natuurlijke omgeving bewonderen. Mark genoot hiervan en daarbij ook van de beelden van de webcam uit zijn café. Toen nog even de haartjes geknipt door Amanda. Rond tien uur was het uit met de pret en stopte de zuster hem weer in bed.

Amsterdam

Het bezoek aan Amsterdam was zo als verwacht van betrekkelijk korte duur. De arts, dokter Been, zocht ons in de gang al op en was in het bezit van een opdrachtformulier van de röntgen afdeling. We konden gelijk door en de “foto’s” waren zo gemaakt. Hierna bij hem op bezoek. De foto’s werden in ons bijzijn bekeken en voorzien van commentaar. De rug zat zoals hij dat wilde bij de operatie. Het zag er keurig uit. Ook de heup was netjes aan het genezen zoals het hoort. De wond aan het linker onderbeen kreeg na het bekijken de beoordeling redelijk. Dit komt omdat er nog een klein plekje was dat “lekte”. Geen reden tot bezorgdheid maar het kan beter. De tijd zal zijn werk moeten doen. Kortom netjes op schema. Over het spasme zegt dokter Been dat dit een bekend verschijnsel is en verder begeleid moet worden door de revalidatie arts terwijl de pijn in zijn voet kennelijk veroorzaakt wordt als gevolg van een beklemming die er heeft gezeten. Dit kan nog enige tijd aanhouden. De breuk in de voet is op de foto’s niet meer te zien en is uitgesloten als veroorzaker van de pijn. Advies van Been is om dit verder in Rotterdam te laten volgen. Kortom Mark krijgt zijn ontslagbrief mee en wordt medisch overgedragen aan de collega van Been in het Dijkzigt ziekenhuis. Mooi. Dit voldoet aan de verwachtingen. Wat niet aan de verwachtingen voldoet is het feit dat het gekopieerde medischdossier zoals toegezegd niet klaar ligt. Men belooft ons dit toe te zend. We zijn benieuwd.

Hierna weer terug naar Rotterdam wat Mark betreft. Wij naar Delft om de bril die er klaar ligt voor Lian op te halen. Deze ligt er al van eind november en bij het lezen heeft ze hem echt nodig.

Cursus

Vandaag was een intensieve dag voor Mark met de nodige ergo- en fysiotherapie. Hij heeft het oefenen van transfers weer opgepakt en hij heeft geoefend met het op en van zijn buik draaien. Dat ging allemaal prima.

Ook was het weer cursusdag. Samen met Lian heeft hij zich laten onderwijzen in de hoofdstukken ontlasting en decubitus. Voor Mark niks nieuws zei hij want hij had dit gaandeweg allemaal al geleerd. Tja, dat klopt natuurlijk. Met beiden onderdelen heeft hij al de nodige ervaring opgedaan.

Veder is het nu voorbereiden op morgen. Dan gaan we voor controle naar Amsterdam. Vanuit het Rijndam krijgen we een vragenlijst mee. Zij willen het een en ander weten over de verdere behandeling. De belangrijkste vragen zijn eigenlijk of de benen naar beneden mogen en of ze ook belast mogen worden. Het linker been van Mark moet nog steeds omhoog gehouden worden en dat geeft veel beperkingen bij de fysio.

Veder verwacht ik niet veel meer dan de constatering door de arts dat de breuken zich netjes hebben hersteld en dat hij vooral door moet gaan met het revalideren. Over wat de toekomst verder zal brengen, wat verder hertstel betreft, zal men niet veel zeggen. Morgen weten we meer.

Bij kletsen

Vandaag was gewoon een gezellige "bijkletsdag". Tante Coortje en oma van Tilborg en ook ome Kees en tante Annie vormde de entourage voor de gesprekken. Ze bleven ook allemaal eten. Het wordt trouwens steeds drukker in het restaurant. De wachttijd en de temperaturen stijgen met de dag. Ik ben benieuwd hoe dat moet want ruimte is er niet meer. Nu is wel een gedeelte ingebruik als "café" omdat men het echte café aan het verbouwen is. Maar veel ruimte neemt dat niet in.

Mark vertelt dat hij het weekend één dag naar huis mag. Hij kiest voor de zaterdag omdat hij dan pas om elf uur 's avonds terug moet zijn in het Rijndam Op zondag is dat negen uur. We gaan morgen de taxi bestellen.

Verder vandaag wat aanemers op bezoek gehad die een offerte gaan maken voor een eventuele verbouwing van ons huis. Ook nog wat rekenwerk gedaan. Het valt niet mee. Mark is duidelijk, hij zou het liefst verhuizen.

Te koop??????

Het was zo maar Lusteloos daar in het Rijndam. De drie, Mark, Frans en Mahmut hadden nou niet de uitstraling er vandaag erg veel trek in te hebben. Ze hingen wat in hun rolstoelen achter de computer en keken wat in het rond. Af en toe een rondje rijden en wat opmerking maken tegen deze en genen. Mahmut vond het nodig om de bank uit de “huiskamer”te verplaatsen naar de hal. Het duw- en trek werk van Mahmut leverde weinig beweging op. Dan Mark en Frans maar er bij gehaald. In een behoorlijk tempo werd de bank verplaatst en kon Mahmut vanuit zijn rolstoel de bank op glijden.

Vervolgens wat potjes kaarten en naar het restaurant vaar de maaltijd. Reno en Roll waren inmiddels ook gearriveerd en we genoten van de Bami speciaal. Complimenten aan de kok. Het was heerlijk. De avond doorgebracht met wat kaarten en praten. Jammer dat de verbouwing van het café nog niet klaar is want de sfeer was daar toch wel gezellig. Nog een week en dan zou het klaar moeten zijn.

Verder zijn we de laatste dagen erg bezig met de toekomstige woonwensen. Vanuit het Rijndam zijn de adviezen bekend en besproken. Ook door Tea van de gemeente is de aanvraag in het kader van de WMO, vroegere WVG, in behandeling genomen. Het is ons eigen huis er krap en passen en meten voor Mark. De huidige badkamer zal moeten worden aangepast. Bad en toilet eruit en ruimte maken. Dit geldt ook voor zijn slaapkamer waar een deur rechtstreeks naar de badkamer moet komen. De badkamer is voor de rest van het gezien niet tot nauwelijks bruikbaar. Er zal een tweede badkamer moeten komen. Maar waar?????? Verschillende varianten zijn we aan het bekijken maar het wordt flink inleveren voor allemaal. Het huis moet rolstoel door- en toegankelijk worden. De ruimte is beperkt en aanbouwen is niet voor de hand liggend. Ook moet je je afvragen of het een verantwoorde investering is op die manier. Verschillende aannemers is gevraagd om een offerte uit te brengen. Ook overwegen we om te verhuizen naar een woning die nu en later passend is voor ons. De eisen zijn niet mals en waar kun je zo’n woning vinden in Strijen. We willen in Strijen blijven wonen. We hebben een bijna perfecte woning gezien maar de prijs schrikt ons erg af. Het lijkt onbetaalbaar. We zijn volop aan het rekenen en vragen de nodige hypotheek mogelijkheden aan. We krijgen de nodige adviezen maar de bruine moet het wel kunnen trekken. Vakantie inleveren oké maar we moeten wel blijven eten. We gaan nog maar eens rekenen. We moeten snel beslissen want of de woning moet worden gekocht of ons eigen huis verbouwd. Beiden trajecten staan onder druk iets wat we eigenlijk niet kunnen hebben maar het zal moeten.

Geen nieuws

Vandaag is er niets nieuws te melden. Dat is ook wel eens goed. Nou ja hij heeft zelf aan één van zijn voeten een sok gedaan. Voor ons een peulenschil, althans voor hen zonder buikje, voor Mark heel wat.

En weer terug

Rond negen uur vanochtend ging de telefoon. Je wordt ruw uit je slaap gewekt en schrikt. Een verpleegster van het Sint Franciscus meldt ons dat Mark terug mag naar Het Rijndam. De arts heeft de bloeduitslagen weer bekeken en Mark onderzocht. De combinatie van de blaasontsteking en de verstopte darmen hebben de pijn veroorzaakt. De darmen zijn weer op gang en Mark mag alles weer eten. Vervolgens werd Mark met de ambulance teruggebracht naar het Rijndam, waar hij snel zijn rolstoel opzocht om weer de maximale beweging te hebben.

Tussen de middag een tosti en een normale avondmaaltijd werden goed verteerd. Op naar de komende week dus.

Op water en brood

De nacht is Mark redelijk doorgekomen en de pijn is verder afgenomen. “Op water en brood gezet” is de beste omschrijving van dit moment. Een infuus met de medicatie voor de blaasontsteking en af en toe een klein slokje voor het idee en om zijn mond vochtig te houden. Voor de rest heeft Mark zich weer al aangepast. Rustig liggen en maar zien wat er gebeurd. De arts die hem bezocht wil het verder toch nog aanzien. Bloed blijft men controleren en voor de rest is van belang in ieder geval de darmen rustig houden. Niet eten en drinken dus. Aan het eind van de dag reageert hij eindelijk goed op het klysma. Dat is een opluchting voor Mark en voor ons.





Mark zegt problemen te hebben met de spullen die hij moet gebruiken voor het katheteriseren. Dus op naar het Rijndam om daar zijn eigen”spullen op te halen. Als ik binnen kom staan ze gelijk om me heen. Men wil weten hoe het met Mark gaat. Ik praat ze bij en neem de beterschapwensen mee naar Mark. Het is inderdaad één grote vriendenclub op het Rijndam.

Zo terug kijkend op de dag van gister onze waardering voor de wijze waarop werd gereageerd door de verpleegsters van het Rijndam vooral Paola. Ook het kordate en heldere optreden van de Rijndam arts verdient wat ons betreft zeker lof. Geen getreuzel en aanzien maar optreden. Nogmaals dank

Pijn

Aan het eind van het bezoek trekt Mark zich stilletjes terug. Hij zegt dat hij naar zijn bed moet. Als we kort er na boven komen klaagt hij over pijn in zijn buik. Hij heeft dat de laatste dagen al eerder gedaan maar de pijn trok dan weer snel weg. In de gaten houden was toen het devies.

Nu konden we aan Mark zien dat het niet zomaar buikpijn was en niet zo maar weg zou trekken. Aan de verpleegsters gevraagd om er eens goed naar te kijken. Met de minuut nam de pijn toe en een arts werd gebeld. Deze kwam langs en vond een kreunende en kronkelende Mark in zijn bed.
De arts vertrouwde het niet. Het kon de blaasontsteking zijn. Ik had U dat nog niet gemeld maar sinds een paar dagen speelde dat weer op en hij kreeg er sinds vandaag medicijnen voor. Voorts was de arts van mening dat het ook niet goed functionerende darmen kon zijn en tengevolge daar van obstipatie. En ook sloot zij een ontstoken blinde darm niet uit.

Dat was niet zo mooi want één ding wisten we toen. Dat wordt ziekenhuiswerk. En ja hoor, na wat rond bellen viel de keus op het Sint Franciscus Gasthuis in Rotterdam. Ik hoor U denken:”Het Dijkzigt is toch veel logischer”. Inderdaad dat vonden wij ook. Maar daar had men de MRSA bacterie rondwaren dus we waren gelijk overtuigd. Na afscheid genomen te hebben van Frans en Matmut die ons nog moed in spraken gingen we per ambulance naar de eerste hulp van het ziekenhuis. Het was er gelukkig niet druk en we werden uiterste vriendelijk ontvangen. Kopje koffie en duidelijk uitleg wat er ging gebeuren.

Bloed, urine, een foto en uiteraard onderzoek van de nog steeds pijnhebbende Mark. De arts kwam er niet gelijk uit en een collega van chirurgie werd van huis gehaald. Ook door hem werden de nodige onderzoeken gedaan en zaken beoordeeld maar kon ook hij geen duidelijke oorzaak voor de pijn vinden. Feit was wel dat de pijn weer afnam. Besloten werd om Mark ter observatie op te nemen. Men gaat uit van de slechte werking van de darmen dit gecombineerd met de blaasontsteking. Hierna op naar de verpleegafdeling waar we vannacht om één uur het intake gesprek hadden en Mark een hoge klysma kreeg. De pijn nam verder af en Mark had slaap en sukkelde langzaam naar dromenland. Na afscheid genomen te hebben van de bijzonder aardige verpleegkundige Sandra en Johan zijn we weer huiswaarts gegaan.

Storm

Deze stormachtige dag begon voor Lian om acht uur in het Rijndam. Zij had een zogenaamde meeloopdag. Zij kreeg beter inzicht in onder andere de verzorging van Mark. Samen met Paola werd Mark verzorgd en de nodige dingen werden geleerd. Verder ging Lian samen met Mark naar de fysiotherapie en spraken ze met de ergotherapeute. Verder heeft men de medicijnen voor de pijnbestrijding bij Mark verminderd, zodanig dat hij ook geen maagbeschermers meer hoeft te slikken.

Met bibberend hand, het zweet op zijn voorhoofd en een rode kleur. Verder in zijn hand een spuit. Bedoeling was dat Mark zich zelf zou spuiten. Maar de natuurlijke afweer werkt perfect bij Mark. Hij durft het niet. Je gaat je zelf toch geen pijn doen!!!! Oké, dat men hem spuit prima maar zelf doen. Nee dank je vriendelijk.

De middag werd besteed aan de eerste cursus. Het ging over de financiële zaken, zoals verzekeringen, uitkeringen en allerlei financiële regeling die er zijn of juist niet zijn als je chronisch ziek bent dan wel een handicap hebt. Mark begon het al snel te vervelen vertelde Lian hoewel hij wel goed wist waar het op uit liep door de opmerking te maken dat er behoorlijk wat kosten op ons af komen.

De gevolgen van de storm gingen aan het Rijndam niet voorbij. Het bezoek was aanmerkelijk minder vertelde Lian. Velen bleven thuis. Anderen kwamen juist langs. Rik, en een vriend en vader Arie v.d. Berg die vast kwamen te zitten in Rotterdam kwamen op bezoek en “prikte een vorkje mee”

Wat foto's

Eigenlijk geen nieuws vandaag, wel wat foto's.

Morgen heeftLian een "meeloopdag". Zij gaat dan een dagje mee met de Eerst Verantwoordelijk Verpleegkundige Paola. Het gaat dan met name om het verzorgen van Mark.

Familie v.d. Berg

Dienke, Mark en Rik

Mark, Frans en Matmut in "onschuldige" pose

Blondine

2 keer 3 uur in de stoel was voldoende volgens Hans de verpleegkundige. Rustig aan opbouwen dus ook weinig activiteiten. Wel bezoek. Deze keer Nick en Mike klasgenoten van Mark. Na wat omzwervingen via het Dijkzigt ziekenhuis waren zij in het Rijndam beland. Gezellig babbelend werden de laatste roddels doorgenomen en aten we een hapje.

Dan staat Matmut ineens bij ons. Ons is Mark en Frans. Matmut vertelt dat hij heeft gezien dat, laten we hem voor het gemak “Piet” noemen, bezoek had van een erg leuke jonge dame. Blond en een lekkere …… volgens Matmut. Hij zou best eens in contact willen komen met die dame, maar hoe pak je zoiets aan? Matmut vroeg zich af wat die dame bij de oudere “Piet” moest. Nadat Frans en Mark hadden uitgelegd welke mogelijkheden er zo al waren verschoot Matmut van kleur. Dat zal toch zeker niet en hij stoof weg met zijn electocar.

Na korte tijd kwam Matmut terug met de mededeling dat “Piet“ nog steeds bezoek had van de blondine. Op onze vraag wat er verder was gebeurd antwoordde Matmut: Ik heb tegen “piet” gezegd dat ik het leuk vond dat zijn vrouw en 6 kinderen bij hem op bezoek waren geweest die middag. De reactie van “Piet”en de blondine had hij maar niet afgewacht

Nel, het "kassameisje"

Het weekend is weer achter de rug. Wat normaal voor Mark altijd relaxed was is nu een crime geworden. Die weekenden kunnen niet snel genoeg voorbij zijn zoals ik al eerder schreef. Het is dan stil in het Rijndam. Geen revalidatie of andere activiteiten. Het zijn dan lange dagen, ondanks het vele bezoek. Mark is liever bezig. Dat kon vandaag weer een beetje.

Na het bezoek van de decubitus verpleegkundige werd besloten dat Mark vandaag 2 keer drie uur de rolstoel op mag zoeken. Het gaat dus wat beter met de bips maar dat veranderd zowat dagelijks. Het is redelijk onvoorspelbaar.

Vandaag moest Mark zich beperken tot krachttraining. Het bovenlichaam kan zijn werk doen en sterk worden terwijl zijn onderlichaam nog rust krijgt van wegen de bips. De verpleegkundigen hebben begrip voor Mark zijn situatie en nemen wat extra tijd voor hem voor een praatje. Je mag bewondering hebben voor de verpleegkundige. Zij hebben de handen vol aan de verzorging van de mensen, in en uit bed tillen, wassen, begeleiden en zij hebben aandacht voor de mensen. Die mensen zijn niet alleen lichamelijk afhankelijk geworden, meestal van het ene op het andere moment, maar ook geestelijk verandert er het nodige. Je moet als verpleegkundige sterk in je schoenen staan om dit te kunnen doen. Petje af.

Vanavond zat Mark weer te genieten van het bezoek. Nel, het "kassameisje" van AH, ging zelf even mee naar het bed van Mark kijken. Verder werden er oude verhalen opgehaald en de wildste plannen voor de toekomst worden gemaakt. De fantasie kent daarbij geen grenzen en dat hoeft ook niet. Het is ontspannend en we hebben de meeste lol. We wachten echter nog wel op een goed idee. Tot nu toe zijn de plannen vooral leuk maar niet uitvoerbaar.

PS.


Gaat het de 27e nog door Sylvester?????

Inloopmiddag

Vandaag eigenlijk een zelfde dag als gisteren met dat verschil dat het humeur van Mark een heel stuk beter was. Volgens de verpleegster gaat men maandag bekijken of men actiever de bips moet behandelen. Nou dat is dan maar te hopen want dan kan Mark verder met zijn revalidatie. Hij wil graag zo snel mogelijk het zich verplaatsen in en uit de rolstoel onder de knie krijgen. Dat zou een behoorlijke stap voorwaarts zijn. Nu gaat het maar voetje voor voetje vooruit. Mark zou liever wat harder lopen. U zult zeggen wat een vreemde uitdrukkingen in deze situatie. Ze zijn van Mark sinds hij in de lift van het revalidatiecentrum een uitnodiging zag hangen met de volgende koptekst"

"Inloopmiddag voor mensen met een beenamputatie"

Balen

Balen, balen en nog eens balen voor Mark vandaag. Hij was flink chagrijnig en dat was begrijpelijk en ook wel terecht. Hij mocht maar 2 keer een uurtje uit bed. Weer dat rottige plekje aan de bips. Men neemt geen enkel risico en schrijft bedrust voor. Zelfs het bezoek van Jurgen, Debbie, Ranko, Jacob, Krijn, Roll, Dennis, Casper Reno, John, Amanda. Reno, Joost wij en zelfs oma van Eekelen wisten Mark in het begin niet op te beuren. Pas in de avonduren kwam hij wat los en viel er wat te praten. We zijn benieuwd naar de dag van morgen.

Fissuurtje

Het is de week van het fissuurtje zeg. Zo noemen ze met een moeilijk woord dat plekje aan de bips. Maar ik kan melden dat het vooruit gaat. Zodanig dat Mark heel de dag de rolstoel in mag en rond kan crossen. Hij maakt er dan ook maar gelijk goed gebruik van en tot half tien hebben we bij hem gezeten samen met Jan en Christien. Zij hebben ook gegeten met Mark.

’s Middags zijn ook Roll en Aap geweest. Was lachen en uiteraard praten over de wedstrijd van Feyenoord gisteravond. Werd verloren met 2-1 van Werder Bremen. Nou ja voor een oefenpotje tegen zo’n club niet onverdienstelijk, Daar zal een 020-fan het zelfs mee eens zijn. Zo niet dan zien we de reacties wel.

Vandaag wel een bijzondere tegenvaller moeten incasseren. Soms blijft je niets bespaard. Het was behoorlijk slikken toen we het zagen. Niemand had wat verteld. Soms hoor je wel eens wat maar dan denk je het zal zo’n vaart niet lopen. U zult begrijpen dat we wit wegtrokken toen we zagen dat het cafeetje gesloten was. Wegens verbouwing gesloten. We drinken daar altijd ons bakje koffie en Mark hield er residentie. Al zijn visite ontving hij in de bruine kroegachtige omgeving. Het was er altijd gezellig en ontspannen. Een hoek van het restaurant is nu ingericht als cafeetje. De koffie en thee zijn nu gratis maar ja de gezelligheid ontbreekt. Hoewel, die moet je zelf maken. We zien wel wat het gaat worden. Hoe lang de verbouwing gaat duren weet niemand op dit moment. We gaan er maar van uit dat het nog gezelliger wordt.

Dadelijk de postzegels weer eens opruimen. De laatste weken hebben we de nodige post ontvangen. Mark spaart postzegels en die dingen hebben de nare gewoonte om vastgeplakt te zitten op een enveloppe of kaart. Dat wordt dus afweken in koud water, dan lopen de kleuren van de enveloppe en kaarten en de stempel inkt niet uit. Je zit dat met vingers als ijsblokjes in een pannetje te zoeken naar die kleine krengen om ze vervolgens op een handdoek te droge te leggen. Normaal doet Mark dat zelf. Maar och, dachten wij, laten wij het doen dan kan hij ze straks zelf sorteren en in zijn albums doen. Nou volgens mij is Mark zover hersteld dat hij dat afweken nu ook weer zelf kan doen.

P.S. Postzegels zijn altijd welkom.

Foto's

Vandaag alleen wat foto's gemaakt door Reno met zijn telefoon.